Gelukkig nieuwjaar

Het heeft even geduurd maar daar ben ik weer.

Ik zal eerst even vertellen over mijn verjaardag.
S’morgens werd ik wakker gemaakt door Anja en Tinze met een onbijtje op bed.
Er werd me wel gelijk verteld dat ik het best nu mag opeten maar dat we over 10 minuten in de wintertuin worden verwacht bij mijn ouders. Dus ja, maar gelijk aankleden en het ontbijtje meenemen. Nog voordat ik naar de wintertuin kon gaan belde oma Rijk al op mij te feliciteren. Daarna kon ik naar de wintertuin gaan waar papa, mama en Karima waren.
Toen iedereen er was, kreeg ik een hele mooie kroon en hebben ze voor mij gezongen.
Daarna lekker met zijn allen ontbeten en toen kwamen de kadootje boven.
Er waren een heleboel kadootjes uit Nederland mee gegeven.

IEDEREEN HEEL ERG BEDANKT VOOR JULLIE LEUKE KADOOTJES.

Ik heb een heleboel boeken gekregen.
Mijn boeken hier had ik allemaal uit, dus ik kan nu weer lekker aan de lees. En nederlandse boeken lezen toch nog steeds een stuk beter dan de duitse van hier.
Ook heb ik een ronde slee gekregen, waar je heel hard mee van de berg kunt gaan. Je word alleen wel een beetje misselijk want je draait steeds rondjes. Van opa en oma heb ik geld gekregen. Van papa en mama kreeg ik naast een aantal boeken ook een hartjes wafelijzer. We hebben hem al getest en de wafels waren erg lekker. Van Karima heb ik indiase enkelbanden gekregen. (zij was net 2,5 maand naar India geweest) Van Anja, Ludy, Tinze en Silke heb ik ski’s, skischoenen, helm, sokken en skistokken gekregen.
Dus je kunt wel zeggen ik ben weer goed verwend, dank je wel allemaal, echt super.
Overdag hebben we nog wat gesleed en lekker rustig aan gedaan. S’avond hebben we echte hollandse snert (erwtensoep) gegeten. Echt weer lekker, toch jammer dat ze dat hier niet kennen. En zo is een verjaardagsdag weer snel voorbij.

Toen mijn ouders hier waren hebben we met zijn viertjes sinterklaas gevierd. Een beetje te laat, maar sinterklaas had gelukkig nog een paar kadootjes voor ons achter gelaten. Zo hadden we twee nederlandse sinten met vele hulpsinten, één indiase sint en een zwitserse sint. Een vreemde combi zo, maar wel hele leuke kadootjes zo allemaal bij elkaar.
Elke sint dacht dat hij maar een paar kadootjes had, maar alles bij elkaar bleek het toch wel heel veel te zijn. Het werd een hele avond vol met kadootjes en gedichten, erg leuk en gezellig. We moeten allemaal wel weer erg braaf zijn geweest, we werden allemaal erg verwend. Dank je wel alle sinten en hulpsinten.

Met kerst hebben wij niet zoveel gedaan. Anja en Ludy hadden het erg druk met alle gasten en waren daar de hele tijd. Om dan voor ons drietjes uitgebreid te gaan koken had ik ook niet zo’n zin in. Dus Tinze moch kiezen wat we gingen eten, had zij toch een beetje feest gevoel. En zij koos voor frietjes, die eten we bijna nooit, dus dat is een echt feestmaal. Met lekkere gehaktballetjes er bij en een paar worteltjes wer het toch nog een beetje een feestmaal.
Mijn mama had voor de beide kinderen een kerstmannenpak gemaakt, die hebben ze natuurlijk aan gedaan. Ik had ook nog een opblaasbaar kerstmannenpak gekregen.
Deze heeft Astrid aangedaan en Tinze haar kerstmannen pak en toen zijn ze zo samen de gasten gaan ophalen. Die schrokken eerst maar vonden het erg leuk om zo opgehaald te worden.

Woensdag 26 december ben ik samen met Tinze gaan skiën en hadden we 2 uurtjes privéles op de piste in Pany. We stonden beide weer voor het eerst op de skie’s. Het was wel weer even wennen maar daarna voelt het weer gewoon aan. Volgens mij is het net zo iets al fietsen, als je het een tijd niet hebt gedaan, is het weer even wennen, maar dan kan je het weer.
Tinze was vergeten hoe je moest remmen, dus dat was toch wel belangrijk om dat weer even te leren. Maar na de eerste baan had ze het al weer onder de knie en kon ze weer nieuwe dingen leren. Ik kreeg af en toe wat tips van Luzi (de skileraar), en probeerde die dan toe te passen.

Vrijdag 28 december ben ik samen met Mathi (een collega van Anja) gaan skiën op de Parsenn. Dit is een grote piste in Davos. Erg leuk maar wel een beetje eng op die hele grote piste. Maar het viel uiteindelijk wel mee en was toc wel weer erg leuk. Dus nam ik mij voor om minimaal één keer in de week te gaan skiën, leek me wel erg leuk.

Zondag 30 december had ik weer samen met Tinze privéles op de piste in Pany. Het ging wel lekker, Tinze had er goed de vaart in. Soms iets te hard en dan vergat ze te remmen.
Zo waren we aan het skiën en ik remde om even te luisteren naar Luzi, de skileraar, Tinze probeerde ook te remmen maar botste daarbij tegen mij aan, waardoor ik omviel. Mijn ski + voet gleden naar buiten en mijn knie viel naar binnen. In het begin deed het erg veel pijn, maar daarna ging het wel. Ik heb de piste gewoon afgeskied en ben daarna zelfs nog een keer naar boven gegaan en weer naar beneden geskied. Het ging wel, maar ik voelde mij knie toch wel een beetje.
Uiteindelijk ben ik de derde keer niet mee omhoog gegaan en heb op een bankje gewacht. Maar daar zat ik dus even stil, en toen ik daarna moest opstaan was geen pretje. Dat deed pijn. De les was voorbij en we zijn toen naar huis gegaan. Het begon steeds meer pijn te doen, dus toen maar even Astrid gebeld. Zij is fysiotherapeute, en haar verteld wat er was gebeurd. Zij dacht dat het waarschijnlijk mijn kniebanden waren.
Dus goed gekoelt en op de bank gelegen. Maar hoe langer ik stil zat hoe meer pijn het deed om daarna weer te lopen, dus afentoe ging ik met veel pijn en moeite een stukje lopen.

S’nachts was echt niet fijn, kon niet omdraaien zo als ik wou, lag niet lekker, dus erg weinig geslapen. Vooral het buigen en strekken deed pijn, dus elke keer als je wilt omdraaien, beweeg je je knie, wat erg pijnlijk was. De volgende ochtend uit bed komen was nog erger, ik kon er echt niet op staan, wat een pijn. Maar ja ik slaap helemaal boven en moest toch naar beneden. Op mijn kont de trap af is het gelukt, daarna maar zittend douchen want staan deed echt pijn.
We zijn toen toch maar even langs de huisarts gegaan. Die vertelde dat ik inderdaad mijn kniebanden heb verrekt. Ik kreeg van haar een enorme brees, van mijn bovenbeen tot mijn enkel. Die mag ik omdoen als ik wil, dit is ter ontlasting van de knie en om er voor te zorgen dat ik er niet door zak.
Deze doe ik regelmatig om, vooral als de kinderen wakker zijn. Dan weet ik in iedergeval zeker dat ik geen gekke dingen doe met mijn knie. Ook probeer ik regelmatig zonder die brees en dat gaat al een stuk beter. Vrijdag moet ik terug op controle bij de huisarts en dan zien we wel weer verder. Maar skiën zit er voorlopig even niet in, helaas.

Op oudjaar ben ik vier uur aan het oliebollen bakken geweest. Ik moest regelmatig even gaan zitten, want als je de ene knie niet gebruikt word die andere knie veel sneller moe. Maar het is me gelukt, ik denk dat ik zo’n 150 oliebollen heb gebakken. Voor alle gasten en de hele buurt. We hebben hier een traditie opgebouwd dat we aan alle buren oliebollen uitdelen, op oudjaar of nieuwjaarsdag.
Oudjaar hebben we samen met de gasten doorgebracht. Er was een 7 gangen diner gemaakt door Astrid, van het koken, (andere dan de fysio) zij is hier nu twee weken om voor alle gasten te koken. Twee van de gasten waren erg musicaal, de een speelde piano en de andere zong. Om de twee gangen speelde en zongen ze een paar liedjes. Erg leuk en gezellig. En de avond vloog om, we waren nog met gang 7 bezig toen het al bijna 12 uur bleek te zijn. Dus snel Tinze wakker gaan maken en het vuurwerk klaar zetten.
Om 12 uur was het knallen en natuurlijk elkaar allemaal een heel gelukkig nieuwjaar wensen. Daarna hebben we nog veel gezongen, geluisterd en veel oliebollen gegeten.
Ook zijn de vrijgezelle mannen van St. Antönien nog langsgeweest. Dat is hier de traditie, die komen dan lang en zingen liedjes en vertellen een verhaal. Uiteindelijk drinken ze allemaal een flinke borrel en dan gaan ze weer door naar het volgende huis. En zo gaan ze alle huizen langs. Toen ze weggingen heb ik ze nog allemaal een oliebol gegeven. De eerst zij gelijk, oja die zijn lekker, dat weet ik nog van vorig jaar, die moet je echt proberen. Dus iedereen nam er een, er kwam er zelfs nog een terug om een tweede te nemen. Toen ze vroegen wat het was zij ik dat het een nederlandse specialiteit was. Gelijk vroegen ze of het space-cake was, hoe komen ze daar toch bij?

Dus nu maar een beetje rustig aan doen, en hopen dat het snel weer beter gaat met mijn knie en dat ik weer kan skiën. Tinze begon gisteren allemaal dingen op te noemen die ik nu even niet kan. Jeetje wat kan je een boel niet, met een zere knie. Daar denk je anders niet bij na.

Allemaal een heel mooi, gelukkig en bijzonder 2008 gewenst.

Het is weer een heel verhaal geworden, maar leuk dat jullie het weer gelezen hebben.
Tot de volgende keer.

Groetjes Mirte

p.s. Durft die geheimzinnige persoon van vorige keer te vertellen wie hij/zij is?
Ben zo benieuwd wie dat is geweest, WIE O WIE?