Het afgelopen jaar deel 2

Het afgelopen jaar

Ik ga weer verder met het afgelopen jaar.
Ook hier is er weer veel gebeurt, misschien nog wel meer dan in het eerste deel van afgelopen jaar. Maar dat moet je maar even zelf bekijken.

Begin april kwamen papa, oma, Karima en Jamaica een weekje op bezoek.
Oma was nog nooit hier geweest en vond het allemaal erg bijzonder om te zien waar haar kleindochter was. Ook was er nog een beetje sneeuw, samen met Karima, Jamaica, Tinze en ik zijn we met de auto naar boven gereden waar nog een flink pak sneeuw lag. Daar zijn we eerst een heel stuk de berg opgelopen, de sleeën mee. En daarna weer helemaal naar beneden sleeën. Dit ging erg hard en was heel gaaf.

Omdat het in april heel warm was (net als in nederland volgens mij), wilde we (ik) graag een zwembad hebben. Ik ben gelijk gaan kijken op internet en vond hele mooie (vooral grote) zwembaden. Ik liet natuurlijk alleen maar de grote zien, die wilde ik wel hier hebben. Maar ze gingen zelf ook kijken en zagen dat er ook kleinere waren, helaas. Toen we weer eens aan het kijken waren, zei ik; als jullie die hele grote nemen, blijf ik een jaar langer (grapje). Nou toen was de beslissing snel genomen, er kwam een groot zwembad. Die werd door de opa en oma mee genomen uit nederland, ze zijn daar veel goedkoper en makkelijker verkrijgbaar.
Maar vanaf dat het zwembad er was begin mei, was het mooie weer op en ver te zoeken.
Maar we hadden een zwembad, dat was het belangrijkste.
Later kwamen er gelukkig nog vele warme dagen waarbij we lekker konden zwemmen.

In Juni gebeurde er hele vreemde dingen met mij. Ik werd verliefd, voor de allereerste keer.
Er kwam hier een nederlandese gast op bezoek, wat er toen gebeurt is, ik kan het nog steeds niet snappen. Maar nadat hij naar huis was zaten we opeens elke avond uren aan de telefoon. Ook kwam hij soms voor een weekendje even op en neer naar zwitserland, voor mij. Vrijdag na zijn werk vertrekken en zondag middag weer terug om maandag weer te kunnen werken.
Dit was een hele bijzonder periode.
In deze periode zijn er ook plannen ontstaan tussen Ludy (de papa hier) en Niek (mijn vriendje) om samen een restaurant te beginnen.
Al snel hadden ze een pand op het oog en zouden dit delen met andere mensen. Uiteindelijk zijn deze plannen niet doorgegaan, maar al snel hadden ze een ander pand op het oog.
Op donderdag is Ludy gaan kijken, op zaterdag zijn ze samen gaan kijken en zondag hebben ze gezegd dat ze het wilde hebben. Een paar dagen later het contract getekent en toen waren ze in het bezit van een pension-restaurant-bar in Saas.
Dit word 1 december offiecieel geopend, zie www.fliegende-hollander.ch

Omdat Niek emigreert van nederland naar zwitserland leek het ons wel leuk om hem op te geven voor het televisie programma ¨Ik vertrek¨. Op donderdag avond hebben we een e-mail gestuurd, Niek wilde eigenlijk niet maar hij begreep wel dat het hele goede reclame is, en op vrijdag werd Niek gebeld dat ze wel geïntereseerd waren en hem graag eens wilde spreken.
Na een aantal gesprekken, het is geen doorsnee ¨Ik vertrek¨ verhaal, hebben ze besloten om hem te volgen.
Ik ben eind augustus een weekendje naar nederland geweest om te filmen. Zonder dat Niek het wist was ik daar en heb hem daar verrast, met cameraploeg er bij. Toen zijn ze hier nog een paar dagen wezen filmen, nu komen ze met de opening en dan nog een keer met kerst filmen. Op dit moment staat de uitzending gepland op 27 maart, maar dat kan nog allemaal veranderen. Dan laat ik het zeker nog weten.

Eind juni kwamen mijn ouders en zusje nog even langs. Zij waren op de heenweg naar griekenland en kwamen nog even bij mij langs. Ik denk dat ze mij even jaloers kwamen maken, maar dat is hun (helaas voor hun) niet gelukt. Voor mijn gevoel heb ik hier altijd vakantie. Ook kwamen ze op de terug weg weer en paar daagjes langs. Toevallig was het toen de Swiss Bike Masters, een grote bekende mountainbike tocht die hier voor bij komt. Ze bleven toen een beetje langer om te kijken en iedereen aan te moedigen. Er deden 2 collega’s van Anja mee, die hebben we aangemoedigt. We hadden een spandoek gemaakt en we stonden klaar met spaghetti en fruit. Een bijzonder evenement om van dichtbij mee te maken.

Ook gebeurde er iets minder leuks. Ik was samen met Niek en de kinderen onderweg naar het zwembad in Davos toen we een ongeluk kregen. Er kwam een vrachtwagen met aanhanger ons tegemoet, toen opeens in een bocht zijn aanhanger blokkeerde en onze weghelft opschoof. Toevallig reden wij daar net en knalde de aanhanger tegen onze auto bij het voorwiel. Door die klap werden we tegen de muur aan de andere kant geduwd, daarna gingen we nog een stukje vooruit waar we in een inham tot stilstand kwamen. Gelukkig hadden wij allemaal niets, behalve dat we geschrokken waren. Na dat de politie kwam en ik een verklaring had afgelegt op het politieburo, mochten we naar huis. De auto kon niet meer rijden, dus werden we door een collega van Anja naar huis gebracht. Achteraf bleek de auto total-loss te zijn, maar de vrachtwagen had schuld dus zijn verzekering betaalde. Na een week belde die zelfde politieagent op, om te vragen of alles goed was gekomen met de verzekering. Dit telefoontje verbaasde me heel erg, was wel erg netjes.

In augustus zijn we met zijn allen (Anja, Ludy, Tinze, Silke en ik) naar de dierentuin in Zurich geweest. Silke moest nog een paspoort hebben, en aangezien de nederlandse ambasade in Zurich is, was dit een mooie combinatie. Alleen was het pasfoto maken een probleem. Wat zijn er een boel eisen voor een pasfoto voor nederlands paspoort, jeetje daar zijn we lang mee bezig geweest. Uiteindelijk zijn Tinze en ik maar vast naar de dierentuin gegaan en zijn Anja en Ludy samen met Silke maar weer een nieuwe pasfoto gemaakt. Hij werd steeds afgekeurd, om iets onbenulligs. Maar uiteindelijk is het gelukt en hebben we nog met zijn allen een paar uurtjes in de dierentuin door kunnen brengen.
Het NAD (Nederlands Astma centrum Davos) had met de personeelsvereniging een uitstapje geregeld. Aangezien Anja moest werken ben ik samen met de kinderen mee geweest. We hebben een grote wandeling gemaakt en daarna met zijn allen ge-bbq.

1 SEPTEMBER, ik ben hier officieel 1 jaar.
Ludy heeft mij ¨officieel¨ een soort van oorkonde overhandigt waarin ze me bedanken voor afgelopen jaar. En dat ze heel erg blij zijn dat ik nog een jaar wil blijven. Dit stond erin:

Lieve Mirte,
Afgelopen jaar heb jij zo vol liefde Tinze & Silke verzorgd, daar zijn wij jou heel dankbaar voor.
Dat jij nu nog een tijdje bij ons wilt blijven is natuurlijk een super groot kado voor ons!!!!
Dat je daarnaast ook fungeert als prive secretaresse, kokkin, chauffeuse, beheerster Outlook, planner en foto expert, is helemaal mooi.

Hierbij heb ik een bonus gekregen voor afgelopen jaar en een verhoging van mijn maandloon.
Wat ik natuurlijk geen enkel probleem vind.

Maar het allerbelangrijkste is dat ik het hier heel erg naar mijn zin heb. En zij heel blij zijn met mij.

Met de kinderen gaat het heel goed. Tinze is nu 3,5 en gaat op maandag en donderdag van 9 tot 2 uur naar de kinderwerkstatt om duits te leren en te spelen met andere kinderen. Ook gaat ze op woensdagochtend 2 uurtjes naar school. Dit is in St. Antönien, hier gaan de kinderen van af hun tweede naar toe, om alvast de kinderen te leren kennen waarmee ze later in de klas zullen komen. Omdat iedereen hier ver van elkaar af woont word er niet zo veel met elkaar afgesproken om te spelen. Naar school rijden we samen met de buren, zij hebben drie kinderen van 8, 5 en 2 jaar. Als ik de kinderen moet ophalen, voel ik me soms net een schoolbusje. Ik heb dan 5 kinderen bij me.
Tinze begint steeds beter duits te praten. In het begin had ze het er erg moeilijk mee, zij verstaat alles in het duits en het zwitser-duits, maar ze snapte niet dat de kinderen haar niet verstonden. Nu is er bij de opvang een engels kindje bij gekomen. Aangezien zij dit kindje niet kan verstaan, begrijpt ze dat de anderen haar niet kunnen verstaan. Ze begrijpt nu dat er meerdere talen bestaan. Als er mensen op bezoek komen, is de eerste vraag aan ons; praten die mensen nederlands?
Ook vraagt ze steeds vaker hoe zeg je dat in het duits, of hoe zeg je dat in het engels?
Vorige week zaten we op een terrasje ergens wat te drinken toen de ober ons drinken kwam brengen. De ober vroeg voor wie de cola was en Tinze zei; Ich auch (ik ook, voor de mensen die dat niet snappen). Echt leuk om te de taalontwikkeling bij een kind zo te kunnen volgen.
Ook wandelen doet Tinze nog steeds erg graag, het liefst elke dag.
Af en toe vraagt ze of we naar Saas gaan lopen, dit is ongeveer 4 uur lopen. Dit vind ze helemaal genieten, dan kan ze zich lekker uitleven.
Maar boven alles is het een heerlijke meid, die lekker kan kletsen en spelen.

Met Silke gaat het ook goed. Na een zware start, gaat het nu heel goed.
Ze is nog wel klein, maar haar ontwikkeling gaat heel goed. Toen ze 9 maanden was kon ze al langs de bank lopen, terwijl dit eigenlijk pas rond de 12 maanden is.
Laatst had ik haar aangekleed en zagen we dat het truitje wat te klein was geworden, joepie eindelijk weer wat te klein. Toen bleek er op het labeltje te staan, 4-6 maanden. Terwijl Silke toen 11 maanden was, dan besef je weer dat het echt een klein ding is. Op het moment groeit ze goed, en zijn er steeds meer kleertjes te klein.
Verder is het een hele vrolijke, gezellige meid. Ze kan erg goed zelf spelen en zich goed vermaken. Erg leuk om te zien, hoe ze zich kan bezig houden met een paar blokjes.
Hte is vooral een dametje met een heel duidelijk eigen willetje, als ze iets wil laat ze het duidelijk weten. Ook is ze heel erg één kennig, ze laat zich niet zomaar oppakken door een vreemde. Dan laat ze het met hard huilen en gillen wel weten, dat ze het niet wil.
Maar boven alles is het een heerlijke meid, die heerlijk kan lachen en spelen.

Laats zei iemand tegen mij, dát is kindermishandeling zo ver lopen met een klein kind. Maar weet je wat pas kindermishandeling is voor Tinze, niet lopen, dat is pas kindermishandeling. Dat zou ze echt niet kunnen, en wij waarschijnlijk ook niet. Dit is voor Tinze een heerlijke uitlaatklep die ze soms echt nodig heeft.

Dit was mijn eerste jaar als au-pair.
Ik zal vanaf nu regelmatig vertellen over mijn avonturen als au-pair in zwitserland.

Groetjes Mirte