Het afgelopen jaar deel 1

Het afgelopen jaar

Pas na een jaar te au-pairen ben ik deze site begonnen, beetje dom.
Ik zag op internet overal mensen die zo’n site bijhouden, ik dacht dat lijkt me leuk, dat doe ik ook. Helaas kan ik niet meer het hele jaar inhalen maar, ik zal proberen de belangrijkste en leukste dingen te vertellen.

Ik begin maar bij het begin. Ik was klaar met mijn spw opleiding en had op dat moment geen zin om verder te studeren. En om te gaan werken voelde ik me veel te jong. Een jaar naar het buitenland leek me geweldig en daar ging ik me dan maar op orienteren. Na wat te zoeken op internet, zag ik op marktplaats een advertentie om au-pair te worden in zwitserland bij een nederlands gezin. Dit leek me wel wat en heb hun dus maar een mailtje gestuurt, vanaf toen ging het heel snel. Nog die zelfde week hebben we gebeld en was het eigenlijk al rond dat ik zou komen. En 1,5 maand later was ik in Ascharina, zwitserland.

De eerste 2 maanden was alleen Tinze er en heb ik met Tinze de omgeving verkent. Tinze bleek heel graag en goed te kunnen wandelen. Dit hebben we dan ook heel veel gedaan. Aangezien Tinze een heel actief kind is, kon ze haar energie goed kwijt met het wandelen.
Na die 2 maanden werd Silke geboren. Na een week thuis te zijn, werd ze erg ziek en moest ze met spoed opgenomen worden met het RSV-virus. Dit is een ernstig verkoudheidsvirus, waarbij de longen zo vol komen te zitten met slijm dat ze het zelf niet op kon hoesten.
Na 1,5 week op de kinder-IC moest nog 1,5 week op kinderafdeling, daarna mocht ze gelukkig weer naar huis.

Na deze heftige ervaring ging het gelukkig allemaal weer goed. Silke is en was een heerlijke baby, heel erg rustig en lachte heel veel. Na 3 maanden is Anja weer aan het werk gegaan, en kon mijn werk me de twee kids echt beginnen.
En wat is zo’n kleine baby toch heerlijk, lekker knuffelen. En zeker ook veel wandelen. De draagdoek omknopen, Silke er in en vertrekken maar. Tinze kon haar energie lekker kwijt en Silke zat lekker warm in de draagdoek.

1 November hadden we de eerste sneeuw, een hele bijzondere ervaring om alles opeens in het wit te zien. En dan ook echt wit en natuurlijk zijn we gelijk maar gaan sleeën. En ik kan je vertellen, dat is hier veel leuker dan in Nederland. Hier zijn van die heerlijke bergen waar je vanaf kunt sleeën, en dat gaat hard. Zelfs Tinze ging alleen met de slee de berg af.
Het vervelende is dat je wel weer naar boven moet lopen en dat gaat een stuk minder snel dan het naar beneden sleeën.

Met oud op nieuw kwam Jamaica (een vriendin van mij) een weekje op bezoek. Er viel toen net een dik pak sneeuw, waar we heerlijk mee gespeeld hebben.
Met zijn tween hebben we oliebollen gebakken, voor alle gasten die er waren en alle mensen in de buurt. De mensen in de winkel verklaarde ons al bijna voor gek toen we de boodschappen gingen doen. Zoveel gist wat moet je daarmee, maar wij wisten wel wat we ermee moesten doen.
Die avond kwamen alle vrijgezelle jongens en mannen uit St. Antönien langs. Dit is een traditie dat ze bij iedereen langs de deuren gaan en daar een lied zingen en daarna overal een borrel krijgen, je snapt het al, aan het eind van die avond zijn ze allemaal flink bezopen.
Nadat ze hun borrel ophadden kregen ze nog allemaal een oliebol. Wij vertellen dat dit een nederlandse specialiteit was, gelijk dachten ze dat het spacecake was.
Hoe komen ze er toch op?!

Oja, ondertussen ben ik ook nog jarig geweest en Tinze ook.
Ik kreeg voor mijn verjaardag een ski-uitrustig. Een skibroek, trui en handschoenen. Die ben ik gelijk maar allemaal gaan uittesten, er was net weer een dik pak sneeuw gevallen. En er moest gesleed worden. Lekker appeltaart gegeten, en ik had een echte kroon.

In maart ben ik op skiles gegaan, eigenlijk wilde ik helemaal niet. Ik had al een lesje van Ludy gehad en vond dat erg zwaar, toen dacht ik dit is niets voor mij. Maar begin maart kwam Anja thuis en zei; ik heb volgende week een week vrij en ik heb jou opgegeven voor een week skiles in Davos. Nou dat was dus duidelijk, ik zou gaan leren skiën.
Nou ik kan je vertellen, in het begin is het erg zwaar, maar als je het een beetje onder de knie hebt is het heerlijk en echt genieten. Na drie dagen les te hebben gehad op een kleine piste, vond de leraar het wel tijd worden om naar de grote piste te gaan. Nou ja, als de leraar zegt dat dat moet lukken dan zal het wel. De eerste dag op de grote piste was het erg mistig, je kon maar 3 meter voor je zien en verder was alles wit. Dit was erg lastig skiën, je zag niet of het naar boven of naar beneden ging. Maar de tweede dag op de grote piste was het prachtig weer, en ging het skiën een stuk beter.
Later ben ik nog een paar keer met een collega van Anja gaan skiën. Hij was ook een beginnende skieër en vond het wel gezellig om een paar keer samen te gaan skiën.
Ook Tinze is deze winter voor het eerst op skiles gegaan, ze leren hier skien vanaf dat ze 3 jaar zijn. Het was wel grappig om allemaal van die kleine hummeltjes te zien skien. Maar je zult het geloven of niet, na twee weken les kon ze al aardig skiën.
We zijn toen een keertje met zijn allen gaan skiën. Silke in de kinderwagen mee en wij allemaal op ski’s. Omstebeurt bleef er iemand bij Silke en de anderen konden gaan skiën.
Als Tinze mee ging skiën, moest je zorgen dat je voor haar skiede. Ik heb een keer achter haar geskied, maar dan keek ze steeds achterom en knalde bijna op een paar paaltjes.

Hier alvast het eerste deel van mijn eerste jaar als au-pair in Ascharina.
Binnenkort komt het tweede deel.

Groetjes Mirte