'Gebooked', uitnodiging volgt
Door: Mirte
Blijf op de hoogte en volg Mirte
20 Januari 2013 | Tanzania, Arusha
Hallo iedereen,
Habari zenu?
Met mij gaat het goed, heerlijk om weer in Tanzania te zijn.
Heerlijk warm, veel vrienden weeral gezien en heerlijk aan het genieten van alles.
Ik ben nu ‘nog’ maar 2 weken in Tanzania en al zoveel meegemaakt, dat ik niet weet waar te beginnen met vertellen. Zoals jullie wel van mij gewent zijn kan het een lang verhaal worden ;-). Als ik eenmaal aan het schrijven ben, beleef ik het weer helemaal en schrijf en schrijf ik maar enthousiast door.
Op 5 januari begon de reis, mama en Miriam brachten mij naar Antwerpen. Daar had ik afgesproken met Monica en Tamara, hier begon onze reis samen. Na een lange vlucht, met bijna geen slaap zijn we goed aangekomen in Nairobi. Daar stonden ze al op ons te wachten, om met de bus naar Arusha te gaan. Gelukkig hadden we alle 3 een korte broek en T-shirt in onze handbagage gedaan, want het was dan wel 7.30 smorgens, maar toch al erg warm.
En smiddags waren we weer in Arusha, Tanzania, heerlijk om hier weer te zijn. Naar m’n ‘eigen’ hotel. We waren erg moe, dus heerlijk rustig aangedaan. Spelletjes gespeeld en gelezen boven op het dakterras en vroeg naar bed.
De volgende dag rustig de stad verkennen, wat een drukte als je van het Zeeuwse platteland komt. En zorgen dat mijn Tanzaniaans telefoonnummer het weer doet.
En toen vertrokken we voor 2 dagen op safari, en dat was me safari.
Nog nooit zoveel autopech gehad als deze 2 dagen. Op de eerste dag in Tarangire NP ging er smiddags iets van de 4wd kapot (wat je hier echt wel nodig hebt). We konden nog naar een lodge in het NP reiden en daar was een automonteur aanwezig. Die zou er wel even naar kijken, een half uurtje zou het duren. Wij wisten wel beter, pakte ons boek en gingen heerlijk op het terras zitten. En wouw daar was een prachtig uitzicht, echt wouw. Je keek uit op een riviertje waar veel olifanten liepen en een heel weids uitzicht. Niet de slechtste plek om met autopech te stranden.
Na 2 uur sleutelen bleken ze het niet te kunnen maken, er moesten onderdelen uit de stad komen. Dus dat betekende nog een tijd wachten. Na 5 uur wachten bij de lodge, we hadden ondertussen maar alvast daar gegeten, kwam de automonteur uit de stad met de onderdelen en een nieuwe auto voor ons. Dan konden wij vast verder met onze safari, we moesten nog 2 uur rijden naar onze slaapplek. En toen begon gelijk het volgende avontuur, we konden onze lodge niet vinden, niemand in het stadje had er ooit van gehoord. Onze chauffeur was er nog nooit geweest, maar z’n baas had gezegd dat het prachtig was. Na een half uur zoeken vonden we het wel goed geweest, het was ondertussen 23.30 en we waren moe. We zijn toen maar bij een ander plekje gaan slapen, helaas zonder mooi uitzicht.
De volgende dag weer met frisse moed op pad gegaan, nu naar Lake Manyara NP.
Ik had de eerste dag gezegd dat ik ook wel wilde rijden, maar dat kon niet. We waren het park nog maar net binnen en de chauffeur stopte, ik moest nu maar verder rijden. Hij ging achter in de auto staan met mijn camera en ik rijden. Was heel gaaf, in zo’n grote landcruiser door het NP rijden, tussen de olifanten en de apen. Na een plaspauze startte de auto niet meer, de accu leeg. De chauffeur ging weer achter het stuur, maar kreeg hem ook niet aan de praat. Gelukkig kwam er net een andere auto aan en die duwde ons even en toen konden we weer rijden.
Op zoek naar mooie dieren, en die hebben we gezien. Heel veel prachtige olifanten, impala’s, giraffen, zebra’s, apen, buffels, nijlpaarden, een leeuw, flamingo’s en nog van alles moois.
Maar ja na de lunch deed de auto het weer niet, gelukkig waren er bij de picknick plaats een aantal gidsen en samen hebben ze naar de auto gekeken en geduwd. En we konden weer verder. Ik wilde graag naar de hot springs, daar was ik vorige niet geweest omdat het te nat was. Maar helaas bleek dat deze keer ook. De eerste plassen gingen nog wel, we kwamen er zonder veel problemen door. Bij elke plas vroegen we aan de gids, zullen we niet terug gaan, maar hij dacht dat het wel kon. Totdat ze wel heel groot werden, toen vonden we toch echt dat we terug moesten gaan. Maar ja diezelfde plassen die op de heenweg een makkie waren, wilde ons er nu niet doorlaten. En toen zaten we dik vast, in een grote modderplas.
Help, op een plek waar bijna geen auto’s kwamen en de telefoon bijna geen bereik had, wat nu. De chauffeur ging opzoek naar takken om onder de wielen te leggen, maar wat hij ook probeerde het lukte niet. Uiteindelijk heb ik mijn schoenen maar uitgedaan en uit de auto gegaan om te helpen. Met een grote krik hebben we de auto opgetild en met z’n 3en stokken gaan zoeken. En toen nog maar eens proberen, en waar we voor vreesde gebeurde, de auto viel uit!! Ik vloek niet vaak, maar toen kwam er toch iets vreemds uit mijn mond. Maar oh wat een geluk de auto startte weer, we juichten hard. En ja met veel geslinger en gespetter kwam de auto er weer uit, ooh wat waren wij blij. Maar om de bocht lang nog zo’n mooie plas, wij wachten wel laat de chauffeur dit maar even doen dachten wij. En ik was heel blij dat ik toen niet in de auto zat, die plas was bijna nog erger, de auto gleed alle kanten op, leek bijna om te vallen, maar hij kwam er. Ik wel tot m’n knieën in de modder, maar we konden weer verder.
Weer een paar dieren verder, stopte de auto er weer mee. Dit keer was de versnellingsbak kapot, hij pakte de versnelling niet meer. Ojee, het volgende dachten we gelijk. Gelukkig kwam er weer een auto aan en die hielp. Het bleek dat hij het in de 4wd het nog wel deed, dus dan maar zo rijden. Ondertussen de automonteur van de eerste auto gebeld (gelukkig had ik veel beltegoed op mijn TZnummer gezet, van de chauffeur was het allang op) die waren net vertrokken en kwamen nu weer naar ons gereden. Wij naar de uitgang proberen te rijden, dan reden we een stuk hoorde we iets kraken en boem de auto stond met een klap stil. Dan weer starten en we konden weer verder, tot weer boem stil. Maar we kwamen bij de uitgang, en daar stond de andere auto weer met de monteur. We hebben daar denk ik een klein uurtje gestaan, hij had het opgelost zei hij. En toen konden we weer terug naar Arusha. Gelukkig hadden we een goede chauffeur die erg goed reed, en ging hij op het gemakje terug rijden, hij vertrouwde het ook niet helemaal. Met de 2 auto’s achter elkaar rijdend zijn we weer veilig in Arusha aangekomen. Jeetje dit was me een safari, zo iets had ik echt nog nooit meegemaakt. Maar gelukkig bleven wij er vrolijk onder, auto pech is gewoon pech dat kan gebeuren, en wij hebben heerlijk overal gelezen en genoten van het uitzicht. Een safari die we nooit zullen vergeten.
De volgende dag gingen we naar het kindercentrum. We wilden eigenlijk met de bus gaan, maar toen we het aanbod kregen van de safariman om ons te brengen (tegen betaling natuurlijk), was dit toch te verleidelijk. Heerlijk om gewoon in te stappen, alle bagage mee, onderweg nog even naar de winkel en dan in het kindercentrum afgezet te worden.
En ooh, toen waren daar weer al die lieve kindertjes. Heerlijk om ze weer te zien. De grootte kids herkende me meteen, Bibi Mirte!!
We zijn 5 dagen bij het centrum geweest en van alles gedaan. Naar de markt geweest, kleding laten maken, gespeeld met de kids, de geboorte van koe gezien, naar de kerk geweest, een bezoek gebracht aan vrienden en bij de Masaai geweest.
Bij de Masaai werden we allemaal in een mooie kleurige outfit gestoken en kregen we een Masaai naam. Mijn naam is Naiyolang’, wat betekent diegene die thuis komt.
Toen zijn we gaan wandelen en andere Masaai mensen gaan bezoeken, kijken hoe zij leven. Een van de moeders gaf mij een ring, leuk dacht ik. Maar toen vertelden ze wat het betekende. Ik blijk ‘gebooked’ te zijn, voor haar zoon of broer. Dus ja, nu ga ik opeens met een masaai trouwen, wanneer weten we/ze nog niet, kan binnenkort zijn, kan ook over een aantal jaren zijn. Maar zodra ik het weet zal ik het jullie laten weten, uitnodigingen volgen ;-)
En toen weer terug naar de stad, was weer even wennen. En dan ging de tijd toch opeens wel heel snel, nog maar 2 dagen voor Monica en Tamara. En nog heel veel shop plannen en wensen. Dus naar de markt en winkels, maar ja dat gaat niet zo snel als in NL, je bent er wel even mee bezig. Vooral de souvenirs markt, jeetje das is me elke keer toch weer wat. Er zijn daar 200 kraampjes op een klein stukje, en ze verkopen bijna allemaal hetzelfde en ze willen ook allemaal dat je binnenkomt en het liefste dat je iets koopt. Even snel lukt daar echt niet. Maar wel weer veel leuke dingen gevonden, de verkoop in NL kan weer beginnen.
S’avonds nog uit eten geweest met Bruno( de safariman), die ik al kende van vorige jaren en uit Zwitserland waar hij heeft gewoond. Echt Tanzaniaans gegeten, en gekletst over Tanzania en hem geplaagd met die prachtige lodge die we niet konden vinden ;-).
En toen was de vakantie van Monica en Tamara al weer voorbij, jeetje wat ging dat snel. Ik had een vriendin gevraagd om hun naar het vliegveld te brengen, maar die bleek de verkeerde dag in haar agenda gezet te hebben, beetje dom. Dus toen ze naar het vliegveld moesten kwam er niemand, en pikte ze haar telefoon ook niet op. Dus toen hebben ze maar de taxi genomen. En Snachts had ik een vriendin aan de lijn die zich bleef verontschuldigen, ze vond het zo erg. Ach ja, het was vervelend, maar kan gebeuren.
En toen was ik weer alleen, nou ja echt alleen ben ik hier echt niet. De ene afspraak na de andere afspraak, wat het ook erg leuk maakt, alle vrienden weer te zien. Vrijdag moest Bruno met 2 nl meiden op pad, ze wilden een dagje kili wandelen. Ik ben mee geweest, we hebben de meiden afgezet met een gids en ik ben samen met Bruno zijn familie gaan bezoeken, die daar in de buurt woont. En daarna met z’n allen geluncht en weer terug gereden naar de stad.
Gisteren bij een vriendin op bezoek geweest, op z’n afrikaans. Je mag op de bank gaan zitten, ze zet de tv voor je aan, en zij gaat koken. Dan eten en foto’s kijken, zo gaat hij bijna bij elk bezoek.
Voor vandaag had ik eigenlijk een rust dag gepland, m’n blog eindelijk eens bijwerken en verder lekker niets. Maar helaas niet gelukt, dadelijk weer een lunch afspraak en vanavond weer een. Ach ja, is druk maar ook erg leuk om iedereen weer te zien.
Mijn idee/planning is om dinsdag naar Singida te gaan, naar het moederhuis van de zusters die in het kindercentrum werken. Het lijkt me erg leuk om al die meiden/zusters weer te zien, ik ken er ondertussen zoveel. Met eentje heb ik al contact gehad, ze vind het helemaal super dat ik kom. Leuk leuk, ik mag waarschijnlijk bij hun slapen, dus ben heel benieuwd.
En dan de week erna richting Tanga, daar nog een vriendin bezoeken. En dan ga ik aan het werk, ben heel benieuwd hoe dat zal zijn.
Zo nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte van wat ik gedaan heb de afgelopen 2 weken, en zoals ik al dacht, het is weer een heel verhaal geworden.
Heel veel groetjes uit het heerlijk warme Tanzania,
Groetjes Mirte
Oja, ik zal mijn TZ nummer nog even geven, het is het zelfde als andere jaren; +255 766 481431.
Ik heb een telefoon met dubbele simkaart, dus je kunt ook gewoon naar mijn NL nummer smsen, dan sms ik terug met mijn TZ. Is voor allen goedkoop ;-)
Habari zenu?
Met mij gaat het goed, heerlijk om weer in Tanzania te zijn.
Heerlijk warm, veel vrienden weeral gezien en heerlijk aan het genieten van alles.
Ik ben nu ‘nog’ maar 2 weken in Tanzania en al zoveel meegemaakt, dat ik niet weet waar te beginnen met vertellen. Zoals jullie wel van mij gewent zijn kan het een lang verhaal worden ;-). Als ik eenmaal aan het schrijven ben, beleef ik het weer helemaal en schrijf en schrijf ik maar enthousiast door.
Op 5 januari begon de reis, mama en Miriam brachten mij naar Antwerpen. Daar had ik afgesproken met Monica en Tamara, hier begon onze reis samen. Na een lange vlucht, met bijna geen slaap zijn we goed aangekomen in Nairobi. Daar stonden ze al op ons te wachten, om met de bus naar Arusha te gaan. Gelukkig hadden we alle 3 een korte broek en T-shirt in onze handbagage gedaan, want het was dan wel 7.30 smorgens, maar toch al erg warm.
En smiddags waren we weer in Arusha, Tanzania, heerlijk om hier weer te zijn. Naar m’n ‘eigen’ hotel. We waren erg moe, dus heerlijk rustig aangedaan. Spelletjes gespeeld en gelezen boven op het dakterras en vroeg naar bed.
De volgende dag rustig de stad verkennen, wat een drukte als je van het Zeeuwse platteland komt. En zorgen dat mijn Tanzaniaans telefoonnummer het weer doet.
En toen vertrokken we voor 2 dagen op safari, en dat was me safari.
Nog nooit zoveel autopech gehad als deze 2 dagen. Op de eerste dag in Tarangire NP ging er smiddags iets van de 4wd kapot (wat je hier echt wel nodig hebt). We konden nog naar een lodge in het NP reiden en daar was een automonteur aanwezig. Die zou er wel even naar kijken, een half uurtje zou het duren. Wij wisten wel beter, pakte ons boek en gingen heerlijk op het terras zitten. En wouw daar was een prachtig uitzicht, echt wouw. Je keek uit op een riviertje waar veel olifanten liepen en een heel weids uitzicht. Niet de slechtste plek om met autopech te stranden.
Na 2 uur sleutelen bleken ze het niet te kunnen maken, er moesten onderdelen uit de stad komen. Dus dat betekende nog een tijd wachten. Na 5 uur wachten bij de lodge, we hadden ondertussen maar alvast daar gegeten, kwam de automonteur uit de stad met de onderdelen en een nieuwe auto voor ons. Dan konden wij vast verder met onze safari, we moesten nog 2 uur rijden naar onze slaapplek. En toen begon gelijk het volgende avontuur, we konden onze lodge niet vinden, niemand in het stadje had er ooit van gehoord. Onze chauffeur was er nog nooit geweest, maar z’n baas had gezegd dat het prachtig was. Na een half uur zoeken vonden we het wel goed geweest, het was ondertussen 23.30 en we waren moe. We zijn toen maar bij een ander plekje gaan slapen, helaas zonder mooi uitzicht.
De volgende dag weer met frisse moed op pad gegaan, nu naar Lake Manyara NP.
Ik had de eerste dag gezegd dat ik ook wel wilde rijden, maar dat kon niet. We waren het park nog maar net binnen en de chauffeur stopte, ik moest nu maar verder rijden. Hij ging achter in de auto staan met mijn camera en ik rijden. Was heel gaaf, in zo’n grote landcruiser door het NP rijden, tussen de olifanten en de apen. Na een plaspauze startte de auto niet meer, de accu leeg. De chauffeur ging weer achter het stuur, maar kreeg hem ook niet aan de praat. Gelukkig kwam er net een andere auto aan en die duwde ons even en toen konden we weer rijden.
Op zoek naar mooie dieren, en die hebben we gezien. Heel veel prachtige olifanten, impala’s, giraffen, zebra’s, apen, buffels, nijlpaarden, een leeuw, flamingo’s en nog van alles moois.
Maar ja na de lunch deed de auto het weer niet, gelukkig waren er bij de picknick plaats een aantal gidsen en samen hebben ze naar de auto gekeken en geduwd. En we konden weer verder. Ik wilde graag naar de hot springs, daar was ik vorige niet geweest omdat het te nat was. Maar helaas bleek dat deze keer ook. De eerste plassen gingen nog wel, we kwamen er zonder veel problemen door. Bij elke plas vroegen we aan de gids, zullen we niet terug gaan, maar hij dacht dat het wel kon. Totdat ze wel heel groot werden, toen vonden we toch echt dat we terug moesten gaan. Maar ja diezelfde plassen die op de heenweg een makkie waren, wilde ons er nu niet doorlaten. En toen zaten we dik vast, in een grote modderplas.
Help, op een plek waar bijna geen auto’s kwamen en de telefoon bijna geen bereik had, wat nu. De chauffeur ging opzoek naar takken om onder de wielen te leggen, maar wat hij ook probeerde het lukte niet. Uiteindelijk heb ik mijn schoenen maar uitgedaan en uit de auto gegaan om te helpen. Met een grote krik hebben we de auto opgetild en met z’n 3en stokken gaan zoeken. En toen nog maar eens proberen, en waar we voor vreesde gebeurde, de auto viel uit!! Ik vloek niet vaak, maar toen kwam er toch iets vreemds uit mijn mond. Maar oh wat een geluk de auto startte weer, we juichten hard. En ja met veel geslinger en gespetter kwam de auto er weer uit, ooh wat waren wij blij. Maar om de bocht lang nog zo’n mooie plas, wij wachten wel laat de chauffeur dit maar even doen dachten wij. En ik was heel blij dat ik toen niet in de auto zat, die plas was bijna nog erger, de auto gleed alle kanten op, leek bijna om te vallen, maar hij kwam er. Ik wel tot m’n knieën in de modder, maar we konden weer verder.
Weer een paar dieren verder, stopte de auto er weer mee. Dit keer was de versnellingsbak kapot, hij pakte de versnelling niet meer. Ojee, het volgende dachten we gelijk. Gelukkig kwam er weer een auto aan en die hielp. Het bleek dat hij het in de 4wd het nog wel deed, dus dan maar zo rijden. Ondertussen de automonteur van de eerste auto gebeld (gelukkig had ik veel beltegoed op mijn TZnummer gezet, van de chauffeur was het allang op) die waren net vertrokken en kwamen nu weer naar ons gereden. Wij naar de uitgang proberen te rijden, dan reden we een stuk hoorde we iets kraken en boem de auto stond met een klap stil. Dan weer starten en we konden weer verder, tot weer boem stil. Maar we kwamen bij de uitgang, en daar stond de andere auto weer met de monteur. We hebben daar denk ik een klein uurtje gestaan, hij had het opgelost zei hij. En toen konden we weer terug naar Arusha. Gelukkig hadden we een goede chauffeur die erg goed reed, en ging hij op het gemakje terug rijden, hij vertrouwde het ook niet helemaal. Met de 2 auto’s achter elkaar rijdend zijn we weer veilig in Arusha aangekomen. Jeetje dit was me een safari, zo iets had ik echt nog nooit meegemaakt. Maar gelukkig bleven wij er vrolijk onder, auto pech is gewoon pech dat kan gebeuren, en wij hebben heerlijk overal gelezen en genoten van het uitzicht. Een safari die we nooit zullen vergeten.
De volgende dag gingen we naar het kindercentrum. We wilden eigenlijk met de bus gaan, maar toen we het aanbod kregen van de safariman om ons te brengen (tegen betaling natuurlijk), was dit toch te verleidelijk. Heerlijk om gewoon in te stappen, alle bagage mee, onderweg nog even naar de winkel en dan in het kindercentrum afgezet te worden.
En ooh, toen waren daar weer al die lieve kindertjes. Heerlijk om ze weer te zien. De grootte kids herkende me meteen, Bibi Mirte!!
We zijn 5 dagen bij het centrum geweest en van alles gedaan. Naar de markt geweest, kleding laten maken, gespeeld met de kids, de geboorte van koe gezien, naar de kerk geweest, een bezoek gebracht aan vrienden en bij de Masaai geweest.
Bij de Masaai werden we allemaal in een mooie kleurige outfit gestoken en kregen we een Masaai naam. Mijn naam is Naiyolang’, wat betekent diegene die thuis komt.
Toen zijn we gaan wandelen en andere Masaai mensen gaan bezoeken, kijken hoe zij leven. Een van de moeders gaf mij een ring, leuk dacht ik. Maar toen vertelden ze wat het betekende. Ik blijk ‘gebooked’ te zijn, voor haar zoon of broer. Dus ja, nu ga ik opeens met een masaai trouwen, wanneer weten we/ze nog niet, kan binnenkort zijn, kan ook over een aantal jaren zijn. Maar zodra ik het weet zal ik het jullie laten weten, uitnodigingen volgen ;-)
En toen weer terug naar de stad, was weer even wennen. En dan ging de tijd toch opeens wel heel snel, nog maar 2 dagen voor Monica en Tamara. En nog heel veel shop plannen en wensen. Dus naar de markt en winkels, maar ja dat gaat niet zo snel als in NL, je bent er wel even mee bezig. Vooral de souvenirs markt, jeetje das is me elke keer toch weer wat. Er zijn daar 200 kraampjes op een klein stukje, en ze verkopen bijna allemaal hetzelfde en ze willen ook allemaal dat je binnenkomt en het liefste dat je iets koopt. Even snel lukt daar echt niet. Maar wel weer veel leuke dingen gevonden, de verkoop in NL kan weer beginnen.
S’avonds nog uit eten geweest met Bruno( de safariman), die ik al kende van vorige jaren en uit Zwitserland waar hij heeft gewoond. Echt Tanzaniaans gegeten, en gekletst over Tanzania en hem geplaagd met die prachtige lodge die we niet konden vinden ;-).
En toen was de vakantie van Monica en Tamara al weer voorbij, jeetje wat ging dat snel. Ik had een vriendin gevraagd om hun naar het vliegveld te brengen, maar die bleek de verkeerde dag in haar agenda gezet te hebben, beetje dom. Dus toen ze naar het vliegveld moesten kwam er niemand, en pikte ze haar telefoon ook niet op. Dus toen hebben ze maar de taxi genomen. En Snachts had ik een vriendin aan de lijn die zich bleef verontschuldigen, ze vond het zo erg. Ach ja, het was vervelend, maar kan gebeuren.
En toen was ik weer alleen, nou ja echt alleen ben ik hier echt niet. De ene afspraak na de andere afspraak, wat het ook erg leuk maakt, alle vrienden weer te zien. Vrijdag moest Bruno met 2 nl meiden op pad, ze wilden een dagje kili wandelen. Ik ben mee geweest, we hebben de meiden afgezet met een gids en ik ben samen met Bruno zijn familie gaan bezoeken, die daar in de buurt woont. En daarna met z’n allen geluncht en weer terug gereden naar de stad.
Gisteren bij een vriendin op bezoek geweest, op z’n afrikaans. Je mag op de bank gaan zitten, ze zet de tv voor je aan, en zij gaat koken. Dan eten en foto’s kijken, zo gaat hij bijna bij elk bezoek.
Voor vandaag had ik eigenlijk een rust dag gepland, m’n blog eindelijk eens bijwerken en verder lekker niets. Maar helaas niet gelukt, dadelijk weer een lunch afspraak en vanavond weer een. Ach ja, is druk maar ook erg leuk om iedereen weer te zien.
Mijn idee/planning is om dinsdag naar Singida te gaan, naar het moederhuis van de zusters die in het kindercentrum werken. Het lijkt me erg leuk om al die meiden/zusters weer te zien, ik ken er ondertussen zoveel. Met eentje heb ik al contact gehad, ze vind het helemaal super dat ik kom. Leuk leuk, ik mag waarschijnlijk bij hun slapen, dus ben heel benieuwd.
En dan de week erna richting Tanga, daar nog een vriendin bezoeken. En dan ga ik aan het werk, ben heel benieuwd hoe dat zal zijn.
Zo nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte van wat ik gedaan heb de afgelopen 2 weken, en zoals ik al dacht, het is weer een heel verhaal geworden.
Heel veel groetjes uit het heerlijk warme Tanzania,
Groetjes Mirte
Oja, ik zal mijn TZ nummer nog even geven, het is het zelfde als andere jaren; +255 766 481431.
Ik heb een telefoon met dubbele simkaart, dus je kunt ook gewoon naar mijn NL nummer smsen, dan sms ik terug met mijn TZ. Is voor allen goedkoop ;-)
-
20 Januari 2013 - 11:56
Theo:
Zo Mirte je heb al weer heel wat beleefd.
Laat het ons tijdig weten wanneer je " trouwt" dan kunen we tickets bestellen.
Veel succes,
Groetjes,
Theo. -
20 Januari 2013 - 12:18
Lenie:
Wat een avontuur met al die kapotte auto's onderweg. Spannend zeg!
Mooie foto's ook, ik heb er een aantal gedeeld dus die zie je weer op facebook terug.
Bedankt voor je uitgebreide verhaal en tot een volgende keer.
Geniet ze en tutaonana badaye -
20 Januari 2013 - 12:28
Elly En Daan:
Hallo Mirte,
Fijn op te lezen dat je de avonturen weer goed doorgekomen bent. Wij zullen je blog afdrukken voor oma en opa. Wanneer ga je je blogs van de afgelopen jaren als boek uitgeven? Het weer is hier in Nederland ook erg mooi. Het is nu midden op de dag 6 graden onder nul en het sneeuwt. En er ligt nog een laagje sneeuw van vorige week. Wij zijn benieuwd naar je Massaai verloofde ;-).
Veel plezier en tot de volgende blog.
Elly en Daan -
20 Januari 2013 - 14:58
Papa Jan:
Kijk daar zaten we wel op te wachten hoor!
We hadden al wel wat gehoord en gelezen via telefoon en smssen, maar dit is wel in het echie hoor.
Gefeliciteerd met je "verloofde" , wij gaan er maar vanuit dat het weer zo n knappe jonge is.
Natuurlijk wil ik je "weggeven" zoals dat hoort.
Mirte, wat een heerlijk verhaal en mooie fotoos.
We ruiken bijna letterlijk de modder waarin je staat, ruiken de beesten en het landschap...nee hoor we zijn HELEMAAL niet jaloers, hopen alleen maar dat we wel zolang kunnen wachten totdat we het zelf zien.
Zoals je al kon lezen hierboven, ligt er hier een aardige hoeveelheid sneeuw en er valt nu al de hele dag nog meer.
Mocht je willen komen "engelen" met de zusters.... bedjes staan klaar hoor.
Hoorde ook dat je wat verbrand was door een lange wandeling in de zon, ja ja wat wil je nu toch als muzungu daar.
Assanta sana voor het heerlijke verhaal en tot straks hoor.
Dikke knuffel
Jan -
20 Januari 2013 - 15:22
Nellie Rijk:
Aha,,
Zijn je reisgenoten toch nog verder meegeggaan met je... Wel super dat je niet zo maar te vangen bent, rustig geniet van je uitzicht, gaat overnachten in een nadere lodge en " gelukkig" voldoende beltegoed had. Het was vast heel speciaal voor de moeders om de kleding, luiers en speelgoed te geven aan de watoto. En... nou ja nu weer bijna getrouwd, het moet niet gekker worden he. De ene keer bijna in het klooster getreden en de andere keer gewoon weer een aanzoek voor een huwelijk. Wat zou er van gaan komen.
Ik ben hel erg benieuwd wat we zullen zien in april. Ik kijk er erg naar uit en ben benieuwd naar je lodge.
Intussen ook plezier bij Anna en haar familie en baby.
Liefs en veel groeten,
mama nellie -
20 Januari 2013 - 15:47
Tante Anja:
Het klinkt alsof je thuis bent gekomen. Overbodig maar, geniet ervan,
lieve groet Anja
Jan wil je wel erg gemakkelijk weggeven. Moet je niet eerst even vragen hoeveel koestalraampjes zijn vader heeft? -
20 Januari 2013 - 16:34
ANNEKE :
hallo mirte we zitten al heel de dag in de sneuw
het vriest dag en nacht maar ook leuk
nog heel veel plezier geniet er maar van maar dat zal wel lukken he
groetje van roland -
20 Januari 2013 - 18:14
Miriam:
Heee die Mirte,
Ik heb met veel plezier je verslag gelezen en hartelijk gelachen om al je (jullie) avonturen. Gelukkig dat jullie toch nog heel wat dieren gezien hebben op safari ondanks alle pech. Ik geloof dat je al echt een beetje verafrikaanst bent met al die gelaten rust waarin je er maar het beste van maakt. Dat voelen die Masai natuurlijk haarfijn aan om je maar alvast te reserveren! Nou ja, geef ze eens ongelijk, proberen kun je het altijd. Fijn dat de ontvangst weer zo hartelijk is. Dat moet goed doen. Geniet er van en hou ons op de hoogte zodat we hier in de winterse kou een beetje kunnen ontdooien van zoveel afrikaanse warmte.
liefs, Miriam ( dat je na al die jaren nou nog niet weet dat je mijn naam met een i schrijft!!! foei.) -
22 Januari 2013 - 19:24
Yvonne:
Hoi Mirte,
Heerlijk om te lezen, ja het is echt voor jou thuiskomen in Tanzania.
En ja, al die autopech maar ja, dat hoort bij Afrika, ook de gelatenheid, heel anders als ons "geregelde" Nederland waar we gewoon wachten op de ANWB bij autopech.
Voor ons is het voor veel mensen ook een beetje ploeteren door de sneeuw of in een hele lange file of op de fiets over glibberige binnenwegen. Maar goed, dat winterlandschap is ook weer heel bijzonder en mooi om te zien.
Je hebt vast het boek "de Blanke Masai" gelezen, daarin kun je lezen hoe het is om een Masaivrouw te zijn.
Geniet lekker van Afrika en we kijken uit naar jou volgende verhaal -
27 Januari 2013 - 13:35
Peter.Lisette,Karlijn Ellen En Bram :
Hoi Mirte,
Da's zijn tenminste safari's!
Het moet ook niet te makkelijk gaan, dan had je wel thuis kunnen blijven.
En denk maar niet dat je zomaar kan trouwen! Wij komen dus echt op jouw bruiloft!
Geniet ervan en we kijken uit naar je volgend verslag.
Een mooi verblijf gewenst,
groetjes,
Peter en de rest.
-
30 Januari 2013 - 09:31
Jamaica Lernout:
Gelukkig is alles weer goed gegaan.
Geniet maar van het mooie Afrika.
Groetjes van Jamaica. -
03 April 2013 - 16:26
Anneke:
hallo mirte ik laat even weten aan je mama en papa dat alles goed
is met roland ze weten waar het omgaat verder is alles goed heel koud hier
nog veel pliezier en luke uit stapen groetjes van roland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
