Bezoek

Hallo iedereen,

Habari zenu?
Ojee wat heb ik vreselijk lang niets van me laten horen .
Maar ik ben er nog hoor en het gaat nog steeds goed met me hier boven op de berg.
Er is ondertussen natuurlijk weer een heleboel gebeurd en bij deze ga ik proberen jullie weer een beetje op de hoogte te brengen.

Eind maart zijn mijn ouders gekomen, ik ben ze natuurlijk gaan ophalen op het vliegveld. Erg leuk om ze weer te zien, en gelukkig was hun bagage er deze keer ook (dit was vorige keer niet het geval). Na een dagje in Arusha, een beetje bijkomen van de vlucht en acclimatiseren, zijn we met de bus naar Lushoto vertrokken. Een heerlijke busrit van 7,5 uur, met krappe zitruimte, regen die binnen komt, rammelende ramen, veel hobbels in de weg, al met al een echte Afrikaanse busrit ;-).

Papa en mama hadden volle koffers bij, met allemaal handige, leuke, mooie en bijzondere spullen. Mijn kamer stond gelijk helemaal vol, op m’n bed, naast m’n bed, onder m’n bed, op de kast, naast de kast, overal stonden en lagen spullen. Wat een rijkdom, maar wat een berg. Super bedankt aan iedereen die spullen had meegeven.

We hebben hier een aantal uitstapjes in de omgeving gedaan. Zo hebben we een kruiden tour gedaan, wandelen door de bergen en ondertussen vertelde de gids wat voor kruiden we allemaal tegen kwamen. Voordat we vertrokken hadden we op de markt allemaal groenten en chapaties gekocht. Dus onderweg zijn we bij een huis/restaurantje gestopt en vroeg de gids of we daar konden zitten. Hij een heerlijke guacamole gemaakt en samen met de chapaties was het smullen.

We hebben ook een thee tour gedaan. We zijn naar een thee fabriek hier in de buurt geweest. We mochten bij het hele thee proces kijken. Van de verse thee blaadjes die binnen kwamen tot het proeven van de thee. Erg interessant en leuk om te zien. En op het eind kregen we allemaal een zak thee mee, kunnen we nog een heleboel thee drinken.

Sr. Gaspara (hoofd van alle Sisters) had ons uitgenodigd om naar Korogwe te komen, het moederhuis, om samen te eten. De Sr wilde graag mijn ouders ontmoeten. We dachten daar met de bus naar toe te gaan, maar toen ik de avond van te voren ging vragen hoeveel de bus naar daar kost, vertelde ze dat we met de auto zouden gaan. Sr Gaspara had de chauffeur gevraagd om ons te brengen, daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen ;-). Helaas werden papa en mama allebei ziek en moesten we het een dag uitstellen. Maar een dag later voelde papa en mama zich gelukkig al een stuk beter en konden we als nog gaan.
In Korogwe werden we vriendelijk verwelkomd, de Sr was er blij om ons te zien. We zijn een rondje over de compound gelopen, langs de boerderij en de kapel. Savonds hebben we samen met de hoofd Sisters gegeten, was erg gezellig. En natuurlijk ook gelijk even wat business vragen besproken.

De volgende ochtend zijn we met de bus richting Tanga gegaan, lekker een paar dagen naar de kust. We hebben daar in een guesthouse geslapen, direct aan de zee, vanuit de tuin was je gelijk op het strand/zee. Nou ja als het hoog water was, lag het direct aan de zee. Bij laag water moest je een eind lopen. Hier zijn we heerlijk 3 dagen lui geweest, gezwommen, gelezen, spelletjes gedaan en bij laag water over het strand gewandeld en schelpen gezocht. Voor het eerst heb ik gezwommen in de zee in Afrika, en ik kan je vertellen het was heerlijk.

En toen weer terug naar Lushoto, ik moest toch ook nog een beetje werken ;-). Papa en mama zijn er samen op uit geweest, naar de markt, lokale koffie geproefd, veel kitenga’s gekocht. Samen zijn we ook nog naar Irente viewpoint gelopen. Het was iets verder dan we dachten, maar we hebben het gehaald. En het was een prachtig uitzicht daar, je staat dan aan de rand van het gebergte en je kijkt dan naar beneden en heel ver, echt mooi.

De laatste week van papa en mama vakantie in Tanzania zijn we op safari geweest. Mama zag het niet zitten om weer met de bus naar Arusha te gaan, dus hadden we een auto geregeld die ons bracht. En de volgende ochtend gelijk op safari, eerst een dag naar Lake Manyara en toen nog 3 dagen Serengeti. We hebben heel veel mooie dieren gezien, en vooral heel veel zebra’s en gnoes. Die waren volop aan het emigreren, de regen en het voedsel achterna. Echt heel bijzonder, overal waar je keek waren ze, duizenden zebra’s en gnoes.
Ook olifanten, heel veel giraffen, leeuwen, zelfs een luipaard, nijlpaarden, buffels, impala’s en nog veel meer dieren hebben we gezien. En s’avonds sliepen we in heerlijke lodges, heerlijk voor het ontbijt nog even het zwembad in met een prachtig uitzicht. Nee we hebben het daar niet slecht gehad ;-).

Eenmaal terug in Arusha hadden we nog 2 dagen om te shoppen, mooie en lekkere dingen kopen, die ze echt nodig hadden ;-). Zodat de koffers weer helemaal vol terug naar Nederland gingen (je kan natuurlijk niet met half volle koffers reizen, he mama).
En toen waren de 4 weken helaas al weer voorbij, en heb ik papa en mama weer naar het vliegveld gebracht. Altijd weer een vreemd gevoel om afscheid te nemen, maar ik kijk met veel plezier terug op de 4 weken samen.

Ik ben gelijk de volgende dag weer terug met de bus naar Lushoto gegaan.
En de volgende dag heb ik hier natuurlijk ook een beetje Koninginnedag gevierd. Ik had in Arusha oranje kleurstof gekocht. En dus hebben we oranje gekookt, we hadden de ugali, de kool en de saus allemaal voorzien van een mooi kleurtje. Dat hadden ze hier nog nooit gezien, hoe kon dat nou. Ze vonden het allemaal maar een beetje eng, maar hebben er toch van gegeten.

En toen was het een paar weken gewoon werken, proberen het personeel een beetje aan te sturen, de website te voorzien van tekst en foto’s en doen wat er gedaan moest worden. En in de weekenden mooie wandelingen maken en vrienden bezoeken. Ondertussen heb ik hier wel al wat mensen leren kennen, wat het een stuk gezelliger maakt. Het personeel is ook leuk (nou ja de meeste dan toch), maar dat is toch anders om daar in je vrije tijd mee af te spreken. Het is een beetje moeilijk om doordeweeks en overdag hun ‘baas’ te zijn en daarna prive contact te hebben. Dus het hebben van vrienden van buiten af is toch ook wel erg fijn.

Eind mei verliep mijn Tanzaniaans visum en moest ik het land uit. Ik ben een weekje naar Kenia geweest, naar Kisumu. Het was heerlijk om even te relaxen, vakantie te hebben. En het was ook erg leuk om daar vrienden weer te zien en de kinderen in het weeshuis waar ik in 2009 vrijwilligerswerk gedaan heb. Verder heerlijk lui geweest, bijna 4 boeken uit gelezen, heerlijke vis gegeten. En een dag bij de kapper gezeten, ik wilde graag mijn haar weer laten invlechten. Ruth de kapster kwam om 8.45 naar mijn hotel kamer, ze zei; als ik nu begin ben ik rond 14.00 wel klaar. Nou mooi dacht ik, dan kan ik dan gaan lunchen en nog even de stad in. Maar het duurde ietsjes langer, iets voor 18.00 was ze klaar. Ik had er helemaal zere billen van, en m’n rug oei oei, 9 uur op een stoeltje zitten is echt geen pretje. Maar ach je moet er iets voor over hebben als je mooi wilt zijn ;-). Nu zit Tanzania niet alleen in m’n hart maar ook op m’n hoofd. En bekijks dat ik had/heb op straat, ongelooflijk. Iedereen staart me aan, begint tegen z’n buurman/buurvrouw te fluisteren of zegt tegen mij dat ik zo mooi ben. Erg leuk om al die reacties te zien en te horen, vooral als ze tegen elkaar in het swahili zeggen dat ik mooi ben, en als ik dan dank je wel zeg (in het swahili), dan is het erg leuk om hun verbaasde blik te zien.

Na een paar dagen vakantie was het tijd om weer terug naar Tanzania te gaan. Ik was een beetje bang dat ik geen nieuw visum kreeg aangezien het de derde zou zijn in 6 maanden. Maar gelukkig was dit geen enkel probleem en kreeg ik zonder problemen een nieuw visum (volgens mij keek die meneer alleen maar naar mijn haar ;-) ). En was ik weer heerlijk terug in Tanzania. In Arusha was het toen karibu fair, een grote markt waar veel toerisme bedrijven uit Oost-Afrika zich promoten. Ik ben hier ook naar toe geweest samen met een vriend/collega uit Lushoto. Samen hebben we een programma opgezet, een all-in reis pakket voor mensen die naar de Usambara mountains willen komen (hotel en excursies). En dit hebben we geprobeerd om te promoten, langs de kraampjes geweest en met de standhouders gekletst. Nou afwachten hoeveel contacten we hiervan krijgen. Een heel aantal mensen van de karibu fair sliepen in het zelfde hotel als wij, dus savonds hebben we nog met veel mensen gekletst. Heb een uitnodiging gekregen om naar Rwanda te komen, wie weet, zag er wel heel mooi uit.

En toen kreeg ik weer bezoek, Olga een vriendin die ik heb ontmoet toen ze in 2011 vrijwilligerswerk deed in het CNCC, in Tanzania. En later hebben we af en toe samen op de markt gestaan voor het CNCC. Ik heb haar opgehaald op het vliegveld, was erg leuk om haar weer te zien. We hebben die dag heerlijk gekletst en herinneringen opgehaald. En de volgende dag moest ik weer terug naar Lushoto. Olga is toen naar het weeshuis gegaan, om de kindjes daar weer te zien. En vorige week is ze hier naar Lushoto gekomen. Erg leuk om ook haar hier alles te laten zien.
Ik had de opdracht gekregen om meer foto’s op de website te zetten, van alle activiteiten die hier gebeuren. Dus samen zijn we de hele compound over geweest, dit was tegelijk een goede en uitgebreide rondleiding. Samen zijn we ook naar de ‘stad’ geweest, wezen lunchen en mooie kitenga’s gekocht. Olga heeft er ook een leuk jurkje van laten maken. En afgelopen zaterdag zijn we de berg hier boven ons op geweest, een korte stevige klim. Met een prachtig uitzicht als je boven bent. We hadden boterhammen en mango’s meegenomen en hebben daar heerlijk een paar uur gezeten.
En nu is helaas Olga ook ziek geworden, we waren even bang dat het malaria was. Maar we zijn vandaag naar de dokter geweest en ze blijkt een maag of darm infectie (die engelse termen zijn zo ingewikkeld) te hebben. Ze heeft nu medicijnen en hopelijk voelt ze zich dan snel weer beter. Dan gaat ze nog een paar dagen naar de kust. Ik moet nog even kijken of ik mee ga, denk het wel maar moet even kijken of het met m’n werk lukt.

Want op m’n werk is er van de week van alles veranderd. Toen ik afgelopen donderdag terug kwam uit de stad was Sr. Gaspara (het hoofd van de zusters) er weer, ze had me proberen te bellen, maar helaas was het netwerk te slecht. Dus naar haar toe gegaan en een heel erg goed gesprek gehad. Ik heb mijn hard kunnen luchten over de dingen die niet zo goed gingen, personeel wat niet luisterde, niet deed wat ik vroeg, een zuster met wie ik samen werk die mij niet ziet staan. Ze heeft toen gelijk al het personeel bij elkaar geroepen en ze heel duidelijk verteld dat ik er was om ze te helpen en ze dingen te leren. En dat ze naar mij moeten luisteren en als ze niet willen leren moeten ze maar een andere baan gaan zoeken, of te wel dan gaan ze maar. Tijdens het gesprek vond ik het wel een beetje spannend hoe het personeel hier op zou reageren. Maar savonds verliep alles perfect, het personeel volgde de adviezen gelijk op en deed hun werk perfect. Ik was zo trots, ik heb hun allemaal een hand gegeven en bedankt voor hun goede werk. Ook de volgende ochtend kwam er een personeelslid naar me toe en bedankte voor het gesprek. Hij zei; dank je wel Mirte, dit hadden wij echt even nodig. En nu gaat het contact een stuk beter, ze nemen dingen van mij aan, ze willen leren. En dit is zo heerlijk om te zien, eerste koste het werken hier heel veel energie, maar dat lijkt nu helemaal omgeslagen te zijn, het begint me energie te geven. Wat een goed gesprek al niet kan doen.

Een aantal weken geleden heb ik ook eens een gesprek met Sr. Gaspara gehad. Opeens zei zij toen; ik hoorde dat jij wel in Tanzania wilt blijven.
Nou ja als ik een leuke baan vind, ja dan wil ik wel blijven zei ik. Dus zei; wat is een leuke baan, vind je dit een leuke baan? Als je wilt kun je wel blijven, dan zorgen we dat we het visum regelen. Please, run deze lodge voor mij.
Uuh toen was ik even stil, maar ik heb gezegd dat ik er over na zou denken.
En natuurlijk speelt dit de hele tijd in mijn hoofd rond, zal ik dat doen, voor hoe lang zal ik dat dan doen. Of zal ik het niet doen, is niet makkelijk om te beslissen. Toen het werk niet zo lekker liep had ik er niet zo heel veel zin in, maar nu het een stuk beter loopt, lijkt het me wel heel leuk. Maar ik kom zoiezo eind augustus naar Nederland, maar denk er over om dan in januari weer terug te gaan naar Tanzania, en dan misschien een contract van 1 of 2 jaar te tekenen. Maar er staat nog niets vast, eerst eens onderhandelen wat ze er hier voor over hebben, ik kan niet vrijwilligerswerk blijven doen. Ik heb wel al een mooi huisje/appartement hier op het oog ;-). Dus wie weet……………

Volgende week heb ik een afspraak met de Sister in Dar es Salaam, dan gaan we stof kopen voor nieuwe uniformen voor het personeel. Ik mag dit gaan uitkiezen en ontwerpen, erg leuk om te doen. Maar vast ook niet simpel, als iemand nog een leuk idee/ontwerp heeft, ik hoor het graag.
Ook zijn we de naam aan het veranderen, van hostel naar lodge. De schilder is de borden aan het overschilderen. De gene boven de receptie is vandaag opgehangen, dus nu heten we St. Eugene’s Lodge. Het bord voor aan de straat is hopelijk eind deze week klaar, dan kan die ook opgehangen worden.
En dan zie ik volgende week de meneer van de website ook in Dar es Salaam en hopelijk kunnen we die dan ook helemaal afronden.
Want langzaam begint mijn tijd hier ook te korten, nog maar 6 weken (als vrijwilliger) hier. Dan nog 3-4 weekjes reizen, heerlijk om dan weer even op reis te gaan en vrienden te zien, voordat mijn vliegtuig weer vertrekt.

Zo nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte, wat ik hier allemaal uitspook en beleef.
En mochten jullie deze zomer nog een leuk plekje zoeken en niet helemaal naar Tanzania willen komen, mijn papa is een hele leuke theetuin begonnen bij hun in de tuin. Hij bakt heerlijke taarten en zet verse koffie en thee voor alle gasten die langs komen. Dus een echt aanrader!! (zie ook op facebook; theetuin koewacht)

Asante sana na siku njema,

Mirte