Weer terug in het Zeeuwse land

Hallo allemaal,

Habari zenu?
Mimi nzuri na kidogo mbaya.
Mijn reis zit er helaas al weer op, ik ben weer in het Zeeuwse land.

2 Weken terug zijn we met Zuster Ritha naar haar thuis op bezoek geweest, bij haar vader en broers. Ook waren we toen naar een kennis van haar geweest, een 89 jarige mevrouw. Een week later kregen we helaas het bericht dat deze dame was overleden. En natuurlijk kregen wij de vraag of we mee wilden naar de begrafenis. Zelf vonden we het een beetje vreemd om te gaan, aangezien we deze mevrouw en familie eigenlijk niet kenden. De zuster wilde eigenlijk wel dat we mee gingen, dus zijn we gegaan.
Het begon met een kerkdienst en daarna gingen we naar het huis van de familie. Daar was tussen de bananenbomen een groot graf gegraven. Er was een groot koor aanwezig die heel mooi zong. En ‘helaas’ waren wij weer ere gasten, mochten grond op de kist gooien, bloemen op het graf leggen. Hierna was er uitgebreid gekookt en kregen alle gasten lekker eten en drinken. Na de uitvaart kwam de familie nog naar ons toe om te bedanken dat we hun moeder/oma nog hadden bezocht. Dan was ik toch wel blij dat we geweest waren.

In Leto hadden de zusters een afscheidsdiner voor Olga en mij georganiseerd. Erg lekker en gezellig, en wij hadden als toetje cake gebakken. Op het eind begonnen ze te zingen en begeleidend met instrumenten, erg mooi. En wij kregen als cadeau allebei een mooie kitenge en een hele lieve toespraak van de hoofd zuster.
Het was weer heel vreemd om weg te gaan, maar vooral ook weer heel erg leuk om er weer geweest te zijn. En om te weten dat alles daar goed gaat, en het is echt niet de laatste keer dat ik daar was.

Mijn laatste week in Tanzania was ook weer erg leuk.
Samen met Olga ben ik naar Haidom geweest, het weeshuis bij het ziekenhuis waar ik gewerkt heb.
De rit ernaar toe is elke keer weer een belevenis, zo ook deze keer natuurlijk. We gingen weer met een landcruiser, is de snelste manier over land. Met z’n 16en in 1 auto, het voordeel is wel dat je niet heen en weer hobbelt, je zit gewoon klem tussen de anderen.
We waren nog maar net Arusha uit en we kregen al een platte band, goed begin. Een stuk verder, politiecontrole. De chauffeur had z’n rijbewijs niet bij, was in ‘proces’. In Mbulu, een dorp onderweg, 45 minuten moeten wachten, de band moest weer gemaakt worden. Toen konden we eindelijk verder, maar de chauffeur wou de tijd inhalen die we hadden verloren. En ging dus erg hard rijden, ook waar de hobbels waren. Zelfs zo hard, dat we met ons hoofd tegen het dak botsten, auw. ‘Gelukkig’ begon het toen te regenen en moest hij wel zachter gaan rijden. Na 8 uur onderweg te zijn, kwamen we toen eindelijk in Haidom aan.

Dat voelde meteen weer vertrouwd aan. We zijn gelijk even naar de kinderen gegaan. Er waren ‘gelukkig’ geen kinderen meer die ik kende, die waren allemaal al terug naar familie. Het personeel kende ik nog wel allemaal, en door hun werd ik enthousiast begroet. Met natuurlijk de vragen hoe het thuis gaat, met papa, mama, zussen, broers, werk. En toch ook wel een belangrijke vraag, of ik al getrouwd was?

S’avonds lekker nog even chipsymayai gaan eten en dan lekker naar ons guesthouse en vroeg naar bed. De volgende ochtend lekker een rondje gewandeld, rondje Haidom Hill. Op de terugweg kwamen we de dames van de manden tegen, en ja natuurlijk wilde ik wel manden kopen. Na een boel ge onderhandel en veel geld minder, heb ik er weer 33 manden bij. Van heel groot, tot heel klein.

De volgende dag nog van alles gedaan, heerlijke mango’s gegeten. Anna, het hoofd van de CCU (child care unit), had ons uitgenodigd om s’ avonds bij haar thuis te komen eten. Om te vieren dat ze van de zomer is getrouwd. We hebben heerlijk gegeten en de foto’s gezien. Toen zat ons Haidom tripje er al weer op, de volgende ochtend moesten we om 5.30 weer terug met de landcruiser.
Maar ook deze keer natuurlijk niet zonder pech. Het had die nacht weer veel geregend, dus op sommige stukken glibberden we echt over de weg. Aan de ene kant de berg en aan de andere kant een diepe afgrond. Ook ging er nog iets kapot, weet niet precies wat, maar we hebben een tijd stil gestaan, terwijl de chauffeur aan de auto knutselde. Ik had nog een zak pepernoten in mijn tas zitten, en had daar wel zin in. Ik ben ‘sinterklaas’ gaan helpen en heb al de medereizigers pepernoten gegeven, ze pakten er eerst voorzichtig 1. Maar kwamen later om nog meer vragen, ze vonden ze erg lekker. Toevallig kwam er op onze route de East African Rally voorbij, ze kwamen hard voorbij, steil naar boven.

Toen had ik nog 1,5 dag in Arusha. De laatste dingen shoppen en nog een aantal mensen zien. Helaas niet iedereen meer kunnen zien, de volgende keer dan maar.
Donderdag ochtend weer vroeg de bus gepakt naar Nairobi. Ook nu helaas weer veel regen onderweg, Tanzania huilde denk ik omdat ik weg ging ;-).
Mijn planning was om die middag heerlijk aan het zwembad door te brengen, maar aangezien het net flink geregend had was het daar niet echt weer voor. Dus dan maar naar de kapper geweest, en mijn haar weer laten invlechten. Ging best snel van de keer, maar 4,5 uur.
En vrijdag was het dan weer zover, tijd om weer te vliegen. Helaas met een beetje vertraging, technische storing, gingen we met een 1/3 vol vliegtuig op pad. Iedereen had lekker veel plek en kon ruim zitten. Eenmaal op Schiphol nog de trein naar Antwerpen genomen en daar stonden papa en mama op mij te wachten. Het was wel vreemd dat het om 17.30 al donker was, en vanochtend om 8.00 ook nog donker was. Dat is wel weer even wennen hoor. Maar verder is het weer goed om weer thuis te zijn. Iedereen weer te zien en lekker met z’n allen de feestdagen te gaan vieren.

Heel veel groetjes en dank je wel voor het volgen van mijn reis.

Asante na tutaonana,

Mirte