Alweer aftellen in Kisumu

Hallo iedereen,

Habari zenu?
Met mij nog steeds alles goed.
Helaas is het voor ons al weer tijd om af te gaan tellen. Op 1 december is het hier helaas voorbij en gaan we naar Oeganda. Hier gaan we ook weer voor 2,5-3 maanden naar toe.

We worden opgehaald door Paul en Willem, 2 nederlandse mannen die in Jinja (Oeganda) wonen. Hier krijgen we eerst een introductie week, waarin we meerdere projecten gaan bekijken. Daarna kunnen we beslissen waar we de komende maanden willen gaan werken.
Ik ben heel benieuwd waar we onze laatste maanden gaan doorbrengen. Maar dat komt vast allemaal wel goed. Ik heb er in iedergeval al heel veel zin in.

Ja en dan toch ook maar het slechte nieuws, grrrr.
We hebben nog steeds niet alle schoenen binnen. We wachten nu al bijna 6 weken, echt schandalig. Elke week krijgen we er een paar bij, we moeten nu nog 4 paar.
We gaan heel vaak vragen of de schoenen er al zijn. En elke keer vertellen ze ons dat ze besteld zijn, en onderweg zijn. Of ze komen morgen om 6.00 aan, bel je de volgende morgen. O sorry, jullie schoenen zaten er niet bij. Misschien komen ze vanmiddag. Maar zo wachten we dus al een paar weken.
We willen graag wachten tot we alles hebben, voordat we het aan de kinderen geven. Een paar nog niet is natuurlijk niet eerlijk. We hopen heel hard dat ze nog aankomen voordat wij gaan, we zullen ze nog maar eens extra opjagen!
Alle mensen die geld hebben gestort, echt super bedankt. Het komt absoluut goed terecht, zodra alles er is zullen we de kinderen mooi aankleden en foto’s maken. Dan kunnen jullie zien wat we dankzij jullie hebben kunnen doen.

Er is voor 3 weken een Amerikaanse vrijwilligster geweest in het weeshuis. Het was heel gezellig om samen activiteiten te doen met de kinderen. Zij wilden graag de oma van Barack Obama gaan bezoeken. En zij vroeg of wij mee wilden. Ik vond het eerst een beetje vreemd om zo’n mevrouw te gaan bezoeken, maar ben uiteindelijk wel gegaan. Zij woont ongeveer een uurtje rijden van Kisumu vandaan. Helaas sprak zij geen engels, maar via haar dochter konden we dingen vragen. En natuurlijk ben ik samen met haar op de foto geweest. Ook hebben we even in haar tuin rondgelopen en de graven van Obama’s vader en opa gezien.
We hebben er een educatieve dag van gemaakt. We zijn ook nog naar het huis van de vice-presiden geweestt, hier hebben ze een museum in gemaakt. Toen weer terug gereden naar Kisumu en hier aan het meer lekker Tilapia vis gegeten.
Het was een leuke, leerzame en lekkere dag.

Met de kinderen gaat het ook nog steeds heel goed. Ze roepen nog steeds heel hard ‘ame rudi’ en onze namen als we aankomen. Vechten om onze handen vast te mogen houden en om op schoot te mogen zitten. Het is zo heerlijk om al deze kinderen een beetje aandacht en liefde te mogen geven.
We hebben ook weer met een aantal kinderen met het binnen speelgoed gespeeld. Alle kinderen vinden dit geweldig. Zelfs de grote jongens en meiden van 13-14 jaar, spelen nog heel graag met de autootjes en de poppen. En zijn heel boos als zij deze keer niet mogen spelen.
We zijn ook weer met een aantal kinderen naar de speeltuin geweest. Het was weer een feestje, met cakejes en een flesje drinken. En dan lekker spelen en om het feestje compleet te maken zijn we met de tuktuk (driewiel taxi) naar huis gegaan. Dit vonden ze helemaal geweldig. De volgende dag vroegen ze gelijk of we weer gingen, maar helaas iedereen nemen we maar 1 keer mee.
De grootste kinderen hebben elke week zwemles, en soms meerdere keren per week. De kinderen vinden dit allemaal heel erg leuk en gaan met veel plezier. Behalve als het wat kouder is, dan kunnen we ze maar met moeite mee krijgen. Ze kunnen nu al zo goed zwemmen dat ze in het diepe mogen. Ze zijn hier super trots op, en vertellen het tegen iedereen met veel enthousiastme. Helaas zijn de lessen nu tijdelijk gestopt, omdat het water te vies is en de pompen kapot zijn. Ook is het vanaf volgende week vakantie, dus hopelijk kunnen ze in januari, na de vakantie, weer verder met hun zwemlessen.

Het nieuwe school jaar begint hier in januari, dus nu hebben ze bijna ‘grote’ vakantie. Volgende week sluit de school voor een dikke maand.
Vorige week hadden de grootste kinderen van de basisschool examens, onze kinderen zitten nog niet in de hoogste klassen en waren daarom een paar dagen vrij.
Met deze 14 kinderen hebben we bijna elke dag wat leuks gedaan. We hebben een ochtend met het speelgoed gespeeld. Wat konden deze grote toch lief spelen, met de poppen, met een dokterskoffertje, een paar auto’s, ze vonden het allemaal heel erg leuk.
We hebben een ochtend geknutseld, we hadden veel van ons afval gespaard. Zoals flesjes, doosjes en wc rollen. Ook hadden we wat papier, oude kaartjes en meer knutsel materiaal. Hier hebben ze hele leuke dingen mee gemaakt. Vooral de kaartjes en het papier waren erg in trek.
We hebben ook een ochtend gepuzzeld. Het was wel bijzonder om te zien dat deze kinderen eigenlijk niet konden puzzelen. Puzzels van 4 stukken vonden ze heel erg moeilijk. Maar beetje bij beetje ging het een stuk beter. Na elke puzzel die ze gemaakt hadden, riepen ze ons trots en moesten wij komen kijken naar hun puzzel.

De kinderen krijgen heel vaak het zelfde te eten. Meestal ugali (gemaakt van maismeel) met bonen of kool. Vorige week hadden we voor een keertje vis voor ze gekocht. We hadden het de kinderen niet verteld. En toen het etenstijd was, kwamen ze ons van verre roepen. Ze aten vis, joehoe. Ze waren zo blij en trots en ze kwamen allemaal hun bord laten zien. En ze wilden allemaal met hun visje op de foto.

Vorige week zijn we een dagje op pad geweest met de melkman, hij komt elke week melk brengen voor de kinderen. We zijn eerst naar het huis van een vriend geweest. Daar kregen we een lekker chapatie met omelet, mmmm. En hebben we over vanalles gepraat, hij is ook een vriend van de Amara foundation.
Daarna zijn we naar zijn eigen huis gegaan. Hier kregen we ook weer eten aangeboden, heel veel lekkere dingen. We zeiden elke keer dat we een beetje wilden, maar een afrikaans beetje is veel meer dan een nederlands beetje. En ik had dus een vol bord met heerlijk eten. Het was werken maar het is me gelukt om op te eten. Daarna hebben we een rondleiding gehad in zijn wijk. Hij liet ons met trots de waterput zien, de primary school en de secondary school. En iedereen die hij kende moesten we een hand geven. We kwamen ook langs een kapsalonnetje waar hij natuurlijk ook weer mensen kenden. Dus die hebben we ook weer een hand gegeven, en er werd ons gelijk gevraagt of ze onze haren mochten invlechten. Natuurlijk altijd leuk en mooi en het zou maar een uurtje duren. 3 uur en vele foto’s later, waren ze eindelijk klaar. Toen ze begonnen zaten we binnen, maar uiteindelijk moesten we buiten (zodat iedereen kon zien dat ze wazungu (blanken) aan het vlechten waren) gaan zitten. Maar het was de moeite waard, we hebben nu allebij lange, zwarte vlechtjes.

Afgelopen woensdag zijn we naar een begrafenis geweest. We kenden de persoon die is overleden niet, maar het was de oma van een kindje dat therapie krijgt van de Amara foundation. De zelfde melkman is ook een vriend van hun, en vroeg of we ermee naar toe wilden. Wij wilden dit wel eens meemaken en zijn mee geweest.
Het was gewoon bij die mensen thuis, ze hadden een tent opgezet en veel stoelen erin. Eerst ging iedereen vertellen hoe ze de overleden persoon kende en wat ze samen hadden meegemaakt. De kinderen vertelde helemaal hoe hun moeder was overleden en bedankte haar voor de goede zorgen. Iedereen was vooral ook erg gelovig, en legde uit dat iedereen die geboren word ook een keer zal sterven, wanneer God het wilt.
Dit duurde allemaal heel erg lang, maar gelukkig werden wij als speciale gasten even geroepen om te komen eten. Weer heel veel lekker eten gekregen, smullen.
Hierna gingen we achter de kist aan naar de achtertuin. Hier was een heel groot gat gegraven en werd de kist in gelegt. Bij dit moment was iedereen heel verdrietig en huilde hard. Maar toen het gat eenmaal dicht was, ging iedereen weer verder. De muziek ging aan en iedereen ging zingen en dansen, heel speciaal om te zien en mee te maken.
En natuurlijk staan wij weer heel veel op de foto, het is zo bijzonder als er wazungu (blanken) komen.

Gisteren ochtend zijn we met 2 kinderen naar het zwembad geweest. Steve en Amam (beide 3 jaar) hebben er heel erg van genoten. We hebben ze eerst mooi aangekleed, ze vonden het al heel bijzonder om een onderbroek, sokken en schoenen aan te mogen hebben. Dit hebben ze nooit, dit maakte het al een feestje. Amam liet trots haar koekiemonster onderbroek aan iedereen zien.
In het zwembad waren ze eerst allebij een beetje voorzichtig, zoveel water. Maar daarna kwamen ze helemaal los en hebben ze heel erg genoten. Als lunch hebben we bij het zwembad frietjes en vis-vingers gegeten, heerlijk. Daarna nog lekker even gezwommen en toen waren de kinderen zo moe dat we naar huis zijn gegaan. Het was een heerlijk uitstapje, waar we allemaal van hebben genoten.

Oja, in Nederland is het nu natuurlijk helemaal Sinterklaas tijd. Helaas zien we hier niets van in de winkels of op tv. Maar gelukkig heeft hij wel aan ons gedacht. Op 11 november kwamen we s’morgens beneden en waren onze schoenen gevuld, met allemaal lekkere dingen en een brief voor ons:

Beste Mirte en Jamaica,

Zoals jullie weten komen we naar Nederland,
dit is al snel, jazeker deze zaterdag wel.
Nu heb ik van mijn pieten vernomen,
dat jullie niet in het land komen.
Ik hoorde dat jullie goed werk doen,
daar niks voor krijgen, zelfs geen poen.
Jullie helpen kinderen in Afrika,
weeskinderen in Tanzania, Kenia en Oeganda.
Wees maar niet bang dat we jullie vergeten,
maar zaterdag zijn er zoveel die we iets willen geven.
Daarom komen we iets vroeger naar hier,
hopelijk eten jullie al dit lekkers met plezier.
Groetjes van de Sint en de Pieten

Zo dit was het weer voor nu, zodra we alle schoenen hebben laat ik het jullie zo snel mogelijk weten. Ook wij zijn het wachten al een beetje beu, en hopen dat ze nog optijd komen.
En ja, we hebben besloten om toch maar weer terug naar huis te komen. We hebben van de week ons ticket terug geboekt. We vliegen op zondagavond 7 maart 2010 van Nairobi naar London. Wachten daar 3 uur en vliegen dan door naar Brussel. De planning is om op maandag ochtend 8 maart 2010 om 11.05 te landen in Brussel.

Ik hoop dat jullie het weer met veel plezier hebben gelezen, ik lees altijd met heel veel plezier jullie reacties. Tot de volgende keer.

Heel veel groetjes en tutaonana,
Mirte