Ik ben in Jinja

Hallo allemaal,

Hoe gaat het met jullie?
Waren jullie allemaal braaf geweest, heeft Sinterklaas aan jullie gedacht?

Ik ben ondertussen al weer een dikke week in Jinja, Oeganda.
We zijn opgehaald door Paul en Willem, 2 nederlandse mannen die in Jinja wonen. De eerste week hebben we bij hun geslapen en hebben zij ons rondgeleid in Jinja.

Zo hebben we een aantal weeshuizen hier in de buurt bezocht. Het was erg leuk om al die verschillen te zien. Sommige gaan juist voor kleinschalig en andere voor zoveel mogelijk kinderen te helpen. Ook hebben we een creche/peuterschool bezocht, die opgezet is door Paul en Willem.
Paul werkt hier op een straatkinderen project en zij organiseren ook rondleidingen door de stad. Je gaat dan met een straatjongen op pad en hij showt plaatsen waar je anders nooit zou komen. Zoals de ijzermarkt, de plaats waar de straatjongens altijd rondhangen, en meerdere interesante plaatsen. Wij zijn ook een ochtend met Sem, onze gids op pad geweest. Het was heel interesant en ook wel vreemd, om daar overal te lopen.

We zijn ook naar de Bujagali Falls geweest, hele mooie watervallen. De Nijl start hier in Jinja, en een paar kilometer verder zijn deze watervallen. Wat een kracht heeft water, echt ongelooflijk als je daar naast staat. Sommige mensen gaan er met een kayak in, ze hebben het ons ook gevraagt. Maar mij niet gezien, het ziet er echt eng uit. Er gingen zelfs mensen drijvend op een jerrycan door, maar ikke echt niet.

Afgelopen was het de bedoeling om naar het weeshuis te verhuizen, waar we de komende 2,5 maand gaan werken. Het zijn de buren van Paul en Willem, dus we hadden de kinderen al vaak gezien en gehoord. Ook waren we al een keertje langsgeweest, voor een introductie en een rondleiding. De kinderen hebben toen heel mooi voor ons gedanst en gezongen, erg leuk om te zien.
Maar toen we maandag aankwamen bij onze kamer, moest er toch nog wel heel wat gedaan worden. Dus maandag hebben we de hele dag gepoetst en boodschappen gedaan.
En zijn we pas dinsdag overgegaan naar het weeshuis. Het is een weeshuis, gerund door Broeders, met alleen maar jongens van 5-16 jaar. Het is weer helemaal anders dan onze andere projecten, maar dat maakt het ook wel weer heel erg leuk.
Alle jongens hebben hier hun eigen taak, de een zorgt voor de geiten en de ander voor de varkens. S’morgens zijn ze vooral bezig met hun taken, zoals voeren en uitmesten. En s’middags zijn ze vrij, dus dan kunnen wij activiteiten met ze gaan doen.
We zijn nu nog vooral aan het orienteren en de jongens leren kennen. De meeste van de jongens spreken al aardig engels, maar verder spreken ze Luganda (weer een ingewikkelde taal om te leren, Swahili spreken ze bijna niet).

Vanochtend zijn we natuurlijk weer naar de jongens geweest. We liepen de bananenboomgaard in en gelijk kwamen er 2 jongens mee gerend. Eentje pakte mijn hand vast en heeft ons rondgeleid door de hele tuin, langs de bananen, papaya’s, mango’s, mais, cassave, bonen en uiteindelijk naar een prachtig uitzicht. Het was heerlijk om door deze jongetjes op sleeptouw genomen te worden. En zij waren ook heel blij met dit beetje extra aandacht. Ze kwamen daarna nog regelmatig kijken waar ik was.

Ik heb hier weer een adres, dus voor de gene die het willen weten:
Mirte van Os
(Paul en Willem)
p.o. 673
Jinja, Uganda
Nieuw land, dus ook weer een nieuw telefoonnummer: 00256-784358050

Over 2 weken komt er ook weer Nederlands bezoek. Michel komt samen met ons Kerst en Oud op Nieuw vieren, gezellig. Michel je bent van harte welkom.
Maar natuurlijk gaan we eerst nog Jamaica’s verjaardag vieren (13 december), en dan de mijne (19 december).

Heel veel groetjes en tot de volgende keer.

Groetjes Mirte