Ik ben er!!
Door: Mirte
Blijf op de hoogte en volg Mirte
11 Maart 2009 | Tanzania, Dodoma
Hallo allemaal,
Joehoe, ik ben er!
Na een lange maar goede vlucht kwamen we aan in Nairobi, Kenia. Op de luchthaven stond een taxi voor ons klaar, met een bordje met onze namen er op. Dus we konden gelijk instappen, dit was wel erg lekker. Hij bracht ons naar het hotel, en de volgende ochtend haalde hij ons weer op en bracht ons naar de bus.
Zondag hebben we de hele dag in de bus gezeten. Van 8.00 tot 17.30, een lekkere warme, hobbelige en stoffige reis. Onderweg hebben we ook nog een klapband gehad, maar de bus had een dubbele as. Dus konden we makkelijk verder rijden, er was nog een band heel aan die kant.
Bij de grens moesten we heel veel papieren in vullen om een visum te krijgen, maar we mochten het land in.
Eenmaal in Moshi aangekomen zouden we door iemand opgehaald worden, maar helaas was ze dit vergeten. Na overleg met Piet en Olga (van het project) hebben we besloten om een nacht in een hotel in Moshi te slapen. Hier hebben we nog 2 mensen uit Israel ontmoet, waarmee we s'avonds uit eten zijn geweest. Het was een gezellige avond en we weten nu een heleboel meer over Israel en zij over Nederland.
De volgende ochtend zijn we door Piet en Olga opgehaald in Moshi. Zij moesten nog een heleboel boodschappen doen voor het weeshuis. En ondertussen hebben wij ook boodschappen gehaald. Piet en olga hadden ook 2 nederlandse gasten/vrienden bij, en zij hebben ons rondgeleid in Moshi langs alle winkels. Ook hebben we allebij een tanziniaanse sim-kaart gehaald, zodat we hier ook te bereiken zijn. Voor alle fans, mijn nummer is 00255-766481431.
Maandag avond zijn we aangekomen hier in het weeshuis. We werden gelijk uitgebreid begroet door alle mensen hier. Natuurlijk in het Swahili, en dat is niet simpel. Maar het enthousiastme was duidelijk, heel erg leuk. Die zelfde avond zijn we nog even bij de kindjes langsgeweest, zij lagen net in bed. Wat een schatjes zijn het, en zo klein nog allemaal.
Er zijn nu 41 kinderen in het weeshuis, de jongste is 5 weken en de oudste 5 jaar.
We hebben hier een heel mooi huis voor de vrijwilligers. Met 3 slaapkamers, woonkamer, keuken, wc en een warme douche. Momenteel is er nog een duitse vrijwilligster, Corinne. Zij vertrekt zondag en dan komt er 31 maart nog een nederlandse meid.
Corinne spreekt al aardig Swahili, en leert ons regelmatig wat woordjes. Ook de nonnen vinden het erg leuk om ons Swahili te leren. En zij willen dan graag van ons engels leren, dus dat komt helemaal goed. Maar het is wel een erg ingewikkelde taal, het is niet met een andere taal te vergelijken. Maar we doen ons best.
Ik ga nu weer naar de kindjes, lekker spelen en knuffelen. En straks weer eten geven.
Tot de volgende keer. Ik zou het erg leuk vinden als jullie een berichtje achterlaten.
Groetjes Mirte
Joehoe, ik ben er!
Na een lange maar goede vlucht kwamen we aan in Nairobi, Kenia. Op de luchthaven stond een taxi voor ons klaar, met een bordje met onze namen er op. Dus we konden gelijk instappen, dit was wel erg lekker. Hij bracht ons naar het hotel, en de volgende ochtend haalde hij ons weer op en bracht ons naar de bus.
Zondag hebben we de hele dag in de bus gezeten. Van 8.00 tot 17.30, een lekkere warme, hobbelige en stoffige reis. Onderweg hebben we ook nog een klapband gehad, maar de bus had een dubbele as. Dus konden we makkelijk verder rijden, er was nog een band heel aan die kant.
Bij de grens moesten we heel veel papieren in vullen om een visum te krijgen, maar we mochten het land in.
Eenmaal in Moshi aangekomen zouden we door iemand opgehaald worden, maar helaas was ze dit vergeten. Na overleg met Piet en Olga (van het project) hebben we besloten om een nacht in een hotel in Moshi te slapen. Hier hebben we nog 2 mensen uit Israel ontmoet, waarmee we s'avonds uit eten zijn geweest. Het was een gezellige avond en we weten nu een heleboel meer over Israel en zij over Nederland.
De volgende ochtend zijn we door Piet en Olga opgehaald in Moshi. Zij moesten nog een heleboel boodschappen doen voor het weeshuis. En ondertussen hebben wij ook boodschappen gehaald. Piet en olga hadden ook 2 nederlandse gasten/vrienden bij, en zij hebben ons rondgeleid in Moshi langs alle winkels. Ook hebben we allebij een tanziniaanse sim-kaart gehaald, zodat we hier ook te bereiken zijn. Voor alle fans, mijn nummer is 00255-766481431.
Maandag avond zijn we aangekomen hier in het weeshuis. We werden gelijk uitgebreid begroet door alle mensen hier. Natuurlijk in het Swahili, en dat is niet simpel. Maar het enthousiastme was duidelijk, heel erg leuk. Die zelfde avond zijn we nog even bij de kindjes langsgeweest, zij lagen net in bed. Wat een schatjes zijn het, en zo klein nog allemaal.
Er zijn nu 41 kinderen in het weeshuis, de jongste is 5 weken en de oudste 5 jaar.
We hebben hier een heel mooi huis voor de vrijwilligers. Met 3 slaapkamers, woonkamer, keuken, wc en een warme douche. Momenteel is er nog een duitse vrijwilligster, Corinne. Zij vertrekt zondag en dan komt er 31 maart nog een nederlandse meid.
Corinne spreekt al aardig Swahili, en leert ons regelmatig wat woordjes. Ook de nonnen vinden het erg leuk om ons Swahili te leren. En zij willen dan graag van ons engels leren, dus dat komt helemaal goed. Maar het is wel een erg ingewikkelde taal, het is niet met een andere taal te vergelijken. Maar we doen ons best.
Ik ga nu weer naar de kindjes, lekker spelen en knuffelen. En straks weer eten geven.
Tot de volgende keer. Ik zou het erg leuk vinden als jullie een berichtje achterlaten.
Groetjes Mirte
-
12 Maart 2009 - 16:24
Mama:
habari Mirte,
Per toeval ontdek ik dat je al geschreven hebt. Nu je site een nieuwe naam heeft, komt de melding blijkbaar niet meer. Ik zal mij meteen aanmelden voor je post. Nu snap ik ook dat er een klapband was geweest.
Leuk om de 3 verhalen samen te lezen; jij Jamaica en Habari. Ik ben helemaal opgelucht dat je het daar goed lijkt, je leest gewoon dat jullie er zin in hebben. je moest wel vanaf dag 1 om leren gaan met de afrikaanse mentaliteit. Ome Huib haalde zo mooi de woorden van oma Maatje Rijk aan.
""weet je wat er gebeurde met die man die bij elke stap die hij zette een goudstuk vondt?? .... Hij liep zich dood! En daarna waarom een Afrikaan niet meer goudstukken opraapt dan hij nodig heeft""
Vertel er maar snel over hoe dat gaat voor een Koewachtse meid om de haast en de efficientie achter je te laten.
Alle liefs voor de kinderen, Jamaica, de nonnetjes en Piet en Olga.
mama
-
12 Maart 2009 - 18:37
Papa:
habari bibi meisje.
Wel leuk hoor, nu typ ik op twee waar ben jijs een stukje.
Leuk te lezen dat het goed met je (jullie) gaat.
Dat het mooi zou zijn wist ik al van de fotoos die je me al had laten zien, maar super dat het in "het echt" ook zo mooi is.
Als jullie zo hoog zitten dan heeft dat dus het voordeel van een beetje regen meer....
Enne de hoogte... mag geen probleem zijn voor je. Volgens mij houden muggen ook niet van ijle lucht, dat zou wel een voordeel extra zijn.
Tot de volgende keer hoor en wij willen plaatjes zien!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
